Sıcak poğaça olmadan asla!

Sabahlar işe geliyorum. İki tane poğaçacı var yanyana. Birisi nispeten daha yaşlı, kısa boylu ve sevimli bir adam. Diğeri ise Avarel Dalton'u anımsatan sırık gibi boyu ve şaşkın bakışlara sahip. İhtiyar olanın önünde insanlar kuyruk olurken gencin hiç müşterisi olmuyor. İhtiyarın poğaçaları bitiyor, diğerinin arabası tepeleme simit-poğaça-açma dolu. İşe geldiğim ilk gün fark ettim bu durumu. Vardır bir bit yeniği deyip, biraz da sürü psikolojisi ile ihtiyardan aldım poğaçalarımı.

İhtiyar poğaçacı çok kibar, iki poğaçayı sarıp verirken bile hizmet etmekten aldğı zevki müşterisine hisettiror. Gözerinin içi gülüyor. "Ertesi sabah olsun da yine bu adamdan poğaça alayım, sevindireyim ve sevineyim" diyesi geliyor insanın. O sırada diğeri eller cepte duruyor, arabası tepeleme hamur işi. Bazı günler servis yaklaşırken bugün de diğerinden alacağım diyorum. İhtiyarın neden iyi sattığını biliyorum ama diğerinin "neden hiç satamadığını" acayip merak ediyorum. Altı üstü bir poğaça çünkü, birisini kalabalık gören diğerinden almalı. Ama hayır, herkes ihtiyarın önünden sıraya geliyor.

Dün sabah yemin ettim kendime, poğaçaları Averel Dalton'dan alacağım diye. Ve fakat servisten indim, benim amcanın sevimli hareketlerle poğaçaları, açmaları paketleyip "afiyet olsun" deyip insanlara hizmetten aldığı zevki bir kere daha gördüm. Sonra ben diğer poğaçacıya gidersem acaba "ben nerede yanlış bir şey yaptım da 6 aylık müşterimi kaptırdım" diye düşünür de üzülür diye endişelendim.

Ben olsam çok merak ederdim çünkü, neden 6 aydır her sabah bana günaydın deyip de benden hizmet alan adam bu sabah aniden sebepsiz yere rakibe gitti" diye. Gerçekten sebepsiz yereyse bir sorun yok. "Ama ya sabepli yereyse? Ya onu kıracak bir şey yaptıysam? Dün verdiğim poğaça mı soğuktu, para üstünü eski mi verdim, afiyet olsun derken samimi değil miydim?" Diye düşünür dururdum. Bu kötülüğü yapmak istemedim poğaçacı amcaya. Ama merakın içimi kimirmesine rağmen dayanamayıp dün yine ondan aldım kahvaltımı. Ve kendi kendime bir söz verdim. Ertesi gün ne olursa olsun diğerinden alacaktım.

Ve ertesi gün geldi. Yani bugün. Servisten inip poğaçacıların durduğu yere bakış atmaya hazırlanırken, amcaya bakmamaya ve onunla gözgöze gelmemeye çalışacağıma dair kendime bir söz verdim. Kafamı kaldırdım. Harika bir şey oldu. Poğaçacı amca o sabah -ilk defa- orada yoktu. Çok sevinip önünde insanların kuyruk oluşturduğu Avarel'e doğru koşar adım gittim.

"Bir sade poğaça bir de açma lütfen"

Avarel siparişimi aldım. ellerine poşet takmış ve de maşası var. Hijyen, 10 puan. Demek ki geçerli sebep bu olamaz, peki ne olabilir?

Bozuk param yoktu. 10 YTL verdim. Matematiğinin daha doğrusu 4 işleminin biraz zayıf olduğunu fark ettim. Para üstü olarak vereceği tutarı ve tutarı ayarlaması biraz uzun sürdü çünkü. Matematik, 5 puan. Fakat bu da tek başına ondan almamak için yeterli sebep olamazdı.

Kahvaltımı paketledi ve "buyrun" deyip çok da başarılı olmayan ama yeterince samimi olan bir kibarlıkla bana uzattı. Hizmet 7 puan.

Malesef yaptığım alış-veriş neden bütün sabah boyunca hiç poğaça satamadan orada dikildiği hakkındaki merakımı gideremedi. Bunu anlamak için defalarca ondan alışveriş etmem gerekebilirdi. Kafamda bu karışık sorularla masama ve patron kolduğuma geldim. Ama önce Tekin'den (Çetin?) bir su bardağında çay aldım. Poğaça ve açmamın sarılı olduğu kağıdı açtım. Açmayı elime aldım. Ve ısırdığım anda büyük gizem çözüldü.

Açma soğuktu! (Allah kahretsin ve kahretsindi!)

Sonra poğaçayı elime aldım, o da soğuktu ! ( Bir kere daha Allah kahretsindi! )

Ve işte sabah kahvaltımın bütün tadı kaçmıştı. Ahmak Avarel ne olacak! Ah poğaçacı amca sana da aşkolsun, mahrum ettin bu sabah bizi çiğnemesi ve yutması kolay o sıcak poğaçanın kokusundan ve tadından...

Bir ısırık aldım poğaçadan ve bıraktım. Açma daha yenilebilir gibiydi. Onu bitirdim. O da çayın yardımı olmasa asla kaymazdı boğazımdan. Şimdi en çok merak ettiğim şey, yarın amcanın orada olup olamayacağı. Umarım sağlığı iyidir ve işe gelememek için ciddi bir manisi yoktur. Çünkü sabahlar çekilmez olacak, eğer o "afiyet olsun" diyen sıcak gülüş ve bir o kadar sıcak poğaça ve açmalar olmazsa...

K.

not; dilenci vapuru. her cuma sadece milliyet blogda!
http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=72996