Şiddet mağduru kadın

Kadınlar, ülkenin yer yanında, Nişantaşı’ndan doğunun en ücra beldesine kadar her yerde şiddete uğruyor. Bu şiddet ya koca dayağı ya tecavüz veya namus cinayeti yönünde oluyor. Dövülüyor, öldürülüyor ya da tecavüze uğruyor. Aklınıza gelen her yerde, sokakta, parkta, okulda, işyerinde erkeklerin fiziksel veya cinsel şiddetine maruz kalıyor. Üstelik eşinden ya da ailesinden şiddet gören, töre yüzünden hayati tehlikesi olan kadınlar korumasız bırakılıyor. Karakola veya savcılığa müracaat eden şiddet mağdurları korunmayıp geri gönderildiği için aileleri veya eşleri tarafından tekrar dövülüyor ve katlediliyorlar.

En kötüsü de dayak yemiş kadının kendi isteği ile ailesine geri dönme mecburiyeti. Eğitimsiz kadınların bu durumunu bir şekilde anlayabiliyor insan. Yapabilecekleri bir şey yok, geri dönmek zorundalar. Ekonomik bağımsızlığı yok, kendi ayakları üzerinde durma yeteneği yok, eşlerinin bakımına muhtaçlar. Zaten dönmeseler devlet de korumuyor. Kaç kişi sığınma evlerinden yararlanıyor ki.

Şiddete maruz kalan kadın, "kol kırılır yen içinde kalır" diyerek susuyorsa eğer, yapabilecek pek bir şey de yok üstelik. Kadın bunun çözümünü istiyorsa zaten yargıya gidecektir. Sessiz kalıp bu utancı kendisine layık görüyorsa kim ne yapabilir.

Türkiye’de birçok aile, kızlarının şiddet görmesini sineye çekip, eşi ile tekrar bir araya gelmesine önayak oluyor. Kapısına çocuklarıyla birlikte gelen dayak yediği her halinden belli olan ezilmiş kızını kocasına geri gönderen birçok aile biliyorum. Ne bakmaya yanaşıyorlar ne de yardımcı oluyorlar. Kadının yeri kocasıdır ne de olsa. Bazen bu yüzden şiddetin tekrarı halinde intiharlar bile olabiliyor.

Geçen günlerde herkesin tanıdığı bir tv spikerinin dayak haberi vardı gazetelerde. Bu kişi eşinden dayak yemiş ama tekrar tekrar affetmiş, evini terk etmemiş, onu anlamaya çalışmış ve de gündeme gelmese daha iyi olurmuş. Yen içinde tutmayı tercih edermiş. Böyle göz önündeki kadınların da bu durumu kabul edip sineye çekmelerini anlayamıyor insan. Erkek adam döver de sever de anlayışıyla hayatlarına devam etmeleri diğerlerine kötü örnek teşkil ediyor üstelik.

Eğitimli ve ekonomik bağımsızlığı olan çalışan kadınlar kendi ayakları üzerinde de durmayı bildiğine göre önce onlar bu duruma baş kaldırmaları gerekmez mi? Dayak her zaman cennettin çıkmıyor.