Sığamadım bu şehre

Gittiğin günden beri… Kaç dakika, kaç saat, kaç gün, kaç ay, kaç yıl geçti gidişinin üzerinden saymadım, sayamadım.Gözüm görmez oldu takvim yapraklarını… Duyumsamaz oldum mevsimleri… Gittiğin gün zaman durmuştu oracıkta… Gittiğin gün tam kalbimden vurmuştun beni… Oracıkta ölüvermişti bedenim, ruhum… Ben senden sonra hiç yaşamadım sadece hayatta kalmaya çalıştım hepsi bu.

Hayat, hayatım sürüklenip gitti peşin sıra… Aramaktan çoktan vazgeçmiştim kendimi, seni, sevdamı dar sokaklarda… Sevdamı sakladım girintili, çıkıntılı kaldırım taşlarının arasına… Sen yoktun artık, ben yok olmuştum… Bir bu şehir vardı hatıralarımızı saklayan bağrında, sahip çıkan… Hangi köşesine gitsem çıkarıp bir salkım sunan bana… Hem küçük bir çocuğun horoz şekerini yalarken aldığı keyif gibi mutluluk katan yüreğime, sevindiren … Hem dondurması külahtan yere düşmüş bir çocuğun sümüklerine karışmış gözyaşları gibi eriten yüreğimi, üzen en derinden.

Acısı… Sevdamın acısı damla damla akar yüreğime… Birikir damlalar acı acı… Nasıl bir göl olur gönül şehrimde… Gün olur boğar beni sensizliğin çaresizliğinde… Aldırmam yine de canımın oldukça yanmasına… Bu yanma ki senin ateşin…Bu yanma ki senin sevdan…Ne gelirse senden gelsin, katlanırım ben…

Ne dizeler, ne beyitler düzerim sana Nazım gibi… Sen okumasan da gün gelir okur belki benim gibi yüreği yaralı yiğitler, gönlü yanık kızlar…

Nasıl çizerim resimlerini gözlerimi kapayıp da… Tuvallere boyarım aksini… Hiç silinmez gözlerimin önünden o güzel yüzün… Öyle benim olursun ki o anlarda.

Mırıldanırım en sevdiğin şarkıyı, duyarsın belki diye... Fal tutarım şarkılardan ikimize bin birinci kez belki de…

Avuturum işte en ufacık şeylerle kendimi… Yüreğimi eylerim… Ne kadar başarırım? Tartışılır elbette…

Sen gittin, çıkardın attın beni yüreğinden… Ben yapamam… Bilirsin sevdim mi bir kez…

Yaşarım bu sevdayı iki kişilik yüreğimde… Yüreğime sığdırırım, sığdırabilirim inan…Tek başına da yaşarım sevdamı… Elimden başka ne gelir ki…

Gündüzler, geceler eklenir bir birine zincir misali… Bir aydınlanır, bir kararır gönlüm… Bir resim, bir hatıradır o zaman dindiren içime düşen sensizlik ateşini…

Resmin yatağımın hala başucunda… Bakmıyorsun bana eskisi gibi… Görüyorum… Yüreğim de görüyor… Ama seni bırakıp gönül şehrimden gidemiyorum ki…

Sen gittin bu şehirden… Ben gittim bu şehirden… Sen yollarını bilmediğim o meçhul şehre… Bense kapadım kendimi gönül şehrime… Ben sürgünüm bu şehirde bundan böyle…Gönlüm virane…

Sen benden gittin ama ben seni bırakıp gidemem gönül şehrimden…Yaşarım bu virane de senden kalanlarla.