Sigaramı nasıl terk ettim?

Önce isterseniz; ilk sigarayı ne zaman ve nasıl içtiğimden başlayayım. İlkokul 5.sınıftaydım ve sınıf öğretmenimizin oğlu ile aynı sınıfta birlikte okuduğumuz Aslan isminde bir arkadaşım yanıma geldiler ve birlikte kasabanın dışına doğru gezmeye gidelim dediler. Birlikte çayırlıklara doğru bir süre yürüdükten sonra ceplerindeki sigara paketini çıkartarak birer sigara yaktılar. Bana da yakmam için bir dal verdiler. Böylece maalesef il sigaramı içmiş oldum. O zamanlarda filtresiz olan ve en ucuza satılan Üçüncü sigaraları vardı. İlk içtiğimiz sigaramızda işte öyle bir sigaraydı…

Maalesef o ilk sigaramdı ama içtiğim tek sigaram olmadı. Büklerimizden ve ailemden gizli gizli fırsat buldukça sigara içmeyi sürdürdüm. Birçok defa aynı sigarayı arkadaşlarımla ortak içtiğimiz de oldu. Liseye başladığımda artık sigaraya bağımlı hale gelmiştim. Bu bağımlılık lise yıllarında, üniversite yıllarında da artarak devam etti. Artık günde 1 paket sigara içiyordum.

Üniversiteyi bitirip mesleğe başladığım zamanda sigara bağımlılığım devam etti. Evlendim ama sigara içmeye yine devam ettim. İlk çocuğumuzun doğmasıyla birlikte sorumluluklarımın da arttığını fark etmeye başlamıştım. Bebeğin yanında onu da zehirlememeye çalışıyordum. Bu arada sigarayı bırakmayı da düşünmeye başlamıştım.

İlk içerken sigaradan keyif alıyordum ve canım istediği zaman içiyordum ve içip içmeyeceğime kendim kara veriyordum. Bağımlılığın artmasıyla birlikte bu öyle bir hal almıştı ki artık sigara beni kontrol ediyordu. İçip içmemek irademin kontrolünün dışına çıkmıştı. Elimden özgürlüğümü almıştı.

Çocukla birlikte başlayan babalık sorumluluğumla özgürlük meselesi birleşince bu bağımlılıktan kurtulmaya çalışıyordum. Kendimle mücadele ettiğim günlerin birinde TV’de sigara içen bir insanın vücudun çeşitli yerlerinde oluşan zararların görüntüleri gösteriliyordu. Elimde yakmış olduğum son sigaramı attım ve o görüntülerin de etkisiyle evde artık sigarayı bıraktım dedim. Cebimdeki sigara paketini atmamıştım. Cebimde taşımayı sürdürecek, ama kesinlikle içmeyecektim. Öyle de yaptım. On yıllık tiryakilikten sonra ondan kurtulmayı başarmıştım.

1993 Şubatında sigarayı terk ettim ve bu güne(04 Temmuz 2007) kadar da bir tane olsun içmedim. Biliyorum ki içeceğim bir sigara tekrar aynı alışkanlığın geri gelmesine sebep olacak. Benim ise aynı mücadeleyi bir daha verebilecek cesaretim olmadığı için tekrar denemeyi düşünmüyorum.

Babalık sorumluluğum, özgürlüğüme olan düşkünlüğüm ve TV programı sayesinde sigarayı bıraktım ve şimdiye kadar hayatımda verdiğim en güzel karalardan birisinin sigarayı bırakmak olduğunu düşünüyorum.

Sağlıklı ve sigarasız bir hayat dileklerimle…