Sigarayı bırakmak

Boğazım iyice tıkandı. Bugün sevk alıp doktora görünmeliyim. Yirmi beş yıllık dostumun bana keyif vermemesi sahiden doktorluk olduğumun göstergesi. Daha önce kendisine muayene olmadığım iri yarı doktor "hocam bir film çektirelim" diyor. Yarım saat sonra filme bakarak sigarayla aramın nasıl olduğunu soruyor. Yirmi beş yıldır günde bir paket içtiğimi söylüyorum. "Hocam ciğerleriniz henüz tıkanmamış, eğer sigarayı bırakabilirseniz sağlıklı bir insan olarak yaşama şansınız yüksek görünüyor" diyor.
***
Yukarıdaki olay bundan yaklaşık üç yıl önce oldu. Tahmin edeceğiniz gibi ben üç yıldır sigara içmiyorum. Soran dostlarıma "yirmi beş yıl içmenin keyfini aldım, yirmi beş yıl da içmemenin keyfini alacağım" diye espri bile yapıyorum. Espirinin ötesinde bundan sonraki hayatımda sigara içmeyeceğimi kesinlikle biliyorum. Çünkü o "BİR SİGARA"yı hiçbir zaman yakmayacağım.

Peki son üç yılda ne oldu. Birinci yılda her sigara içen gördüğümde canım çekti. Bu arzu gün geçtikçe azaldı. İtiraf etmeliyim ki üç yılın sonunda hala bazan sigara canım çekiyor. Ama hayatta her canımızın çektiğini yapacağız diye de bir kural yok.

Sigarayı bırakırken hayatımda ciddi değişiklikler yapmam gerektiğini düşünüyordum. En çok zorlanacağım konunun da altı ay sonra kocaman bir göbekle yuvarlanır gibi yürüyen biri olmam tehlikesiydi. Kuru ekmeğin bile bu kadar lezzetli olduğunu çoktan unutmuştum. Nasıl kendimi frenleyecektim. Spor imdadıma yetişti. Sigarayı bıraktıktan sonra yürümeye başladım. Yürümelerimin mesafesi gün geçtikçe uzadı. Sonra yürümeler koşmaya dönüştü. Bugün haftada üç dört kez 10 kilometre yürür-koşar durumdayım. Kilodan kaçmak için ekmeği azaltıp sebze meyveyi çoğalttım. Elmanın ne kadar lezzetli olduğunu keşfettim. Kahveyi müthiş bir keyifle (sigarasız) içiyorum. Kendime MP4 aldım koşarken müzik de dinliyorum.

Her türlü işte verimliliğim iki katına çıktı. İnanmayanlar kendilerini altı aylık denemeye alsınlar! sonuçları kendileri görecekler. Öğrencilerime sigara içmemelerini öğütleyebiliyorum. Kendimle birlikte çocuklarımı zehirlemekten kurtuldum. Kendi hayatımı yönetebilirdim ama onların hayatını yok etmeye hakkım var mıydı?

Eşimi evlendiğimizden beri bir "kül tablası"yla birlikte uyutmaya ne hakkım vardı? Bunu yaptım, ama artık yapmıyorum, yapmayacağım. Sabahları kalktığımda ağzım kendi insan ağzım gibi kokuyor. Akşamları tenim kendi tenim gibi kokuyor. Ağzımın kokusunu alıp yıkayabiliyorum, tenimin kokusunu alıp isteyince duş yapıyorum. Çileğin çilek tadını, muzun muz tadını alıyorum.

Yaşamayı, üretmeyi seviyorum. Öyleyse daha fazla, daha çok keyif alarak, daha uzun yaşamalıyım. Sigarayı bırakarak bunun için önemli bir adım attım. Siz neden başarmayasınız. Ama önce karar verin hayatı ve yakınlarınızı sahiden seviyor musunuz?