Şiir: Mutluluk

Konu: “Kış, Ben, Sevgili” - *Kar Zamanı – Kar Taneleri*

MUTLULUK

Yumuşacık kar taneleri ince ince beyaz pamuktan.

Pul pul dökülüyor çocuk kalbine! masum, zarif, temiz.

Ayak izleri karda değişik boyda.

Benden izler var usulca basılan,

Bilinen, hatırlanan, silinmeyen, derinden.

Beyaz lekesiz kar yağıyor köpük köpük lapa lapa.

Teslim alıyor doğayı, kendine bırakıyor, dinlendiriyor bahara.

Bir sessizlik, bir tipi, bir beyaz şeffaf örtü kaplıyor ortalığı!

Tüm kirleri siliyor ruhlardan, kötülükleri alıp götürüyor zihinlerden.

Çok uzaklara dalıyor gözlerim bilinmezliğe.

Hava yumuşak sonra soğuk, yüreğim ısıtır dünyayı tek.

Ve başlar her şey kendiliğinden yaşamak için nefes almaya yeniden isteyerek.

Bir heyecan gelmiş dört bir yana canlanmış, şenlenmiş, dosdoğru yaşam gelmiş.

Umut sel, tomurcuk uç, filiz boy vermiş güzel.

Toprak ürün vermiş, çiçekler açmış, ağaçlar yeşermiş, yemişler kendine gelmiş.

Seviyorum, istiyorum, hatırlıyorum, diliyorum, kavuşuyorum, sarılıyorum.

Sevgilim göğsümde içim ürperiyor, tel tel olmuş dökülmüş tenim, eriyor kar tanesi kalbim.

Karışık renkli duygularım, beyaz kar taneleri ile kaplanıyor, özel olduğumu hissediyorum.

Kar ışığında caddelerde gece gündüz umarsız gidiyor, özgür yürüyorum.

Eğitim Durumu Halkla İlişkiler Yüksek Lisansı İsletme Fakültesi Sosyoloji Bölümü Gazeteci ..