Şiir akan damarım

Şiir... Hayatın başka bir tercihi, belki başka bir yol, başka bir anlatış tarzı... Onunla yoğrulmuş bir hayat benimki. Şiir durgun akan ırmağım, yoldan geçen yoldaşım oluyor. Şiir dolu saatlerim, saniyelerim beni yalnız bırakmıyor.

Şiir ne kadar önemseniyor, okunuyor. Herşeyin maddiyatla örülü dünyasında, ona belki de küçüçük bir yer ayrılıyor o da orada yaşamaya, yaşatılmaya çalışılıyor... Yaşadıkça değerli ellerde çoğalıyor, büyüyor... Şiir halk için mi yazılıyor? Evet bu doğru olabilir bazıları için.

Ben kendim için yazıyorum. Kendi fırtınalarımı, başkalarının yaşanmışlıklarını. Şiiri kendimiz için yazarsak eğer o şiir zaten insanların olacak. Onların ortak duyguları, fırtınaları olacak... Farklı duygularda olsak da aslında aynı hayat paydasında buluşuyoruz şiirlerle birlikte...

Şiirler hepimiz, duygularımız için... Şiir duygu sanatı, birşeylere başkaldırı sanatı...

Ama içinde insan var, hayat, yol, sevgi...

Yalnızlığın adı var, yüreğin çağrısı... Şiir dolu günler dilerim...