Şiir dinletilerimden

Bir avuç toprak ol sen yüreğimde gerisi kolay!

Eyvallah derim cümlesine dertlerin kederlerin

Ellerim semaya açık, yürek kapılarım ise sana

Bedenim bir ölü soğukluğunda kaskatı

Sen gözbebeklerimde saklı

Sen kara gözlüm ben kara bahtlı

Dönüp durdum kendi çıkmazımın etrafında

Nereye dokunsam sen düşüyordun mübalasız

Ne vazgeçebilecek kadar güçlüydüm

Ne de vazgeçmeyecek kadar

Tek isteğim vardı senden biliyorsun

Başımı yaslamak göğsüne

Bir kedi yavrusu gibi saklanmak yüreğine

Duymadın ve görmedin yani zorla da olmuyor

Pesettim sonunda

Yürüdüm rotasız duygularımla kol kola

Bütün yokuşlardan indim usulca

Son duraktın sen son yolcuydum ben

İskele kahvesinde büyüdükçe büyüdü gün

Eylül gizeminde tahta masaya misafirdi Aşk

Kanatlarım kırık

Kuşlar bile uçmuyordu ki sensiz,

Soğuktu gökyüzü ve soğuktu yeryüzü

Üşüyordu yoksul yanım

Gezindim başı boş bir kez daha dünleri,

Özledim: Arşivlere düşen sevgiyi

Balıkçı teknelerine değerken gözlerim

Bir umut düşüyordu yüreğimden suya

Bütün sesler sendin bütün nefesler ben

Islık çalışıyordu kulağımda özlemlerin,  

Ne zormuş meğer silkelenmek senden

Gidememek, kalamamak, yalnızlıkla yüzleşmek

Sustum, yine sustum,

Ayaklarıma değen bir sokak kedisine

Takılıncaya kadar gözlerim sustum

Nasıl da kuyruğunu doluyordu bacaklarıma çapkınca

Onun kadar bile cesaretli değildim

Kuyruğunu sürterek sevgi dileniyordu

Benim gibi o da sarılacak birini mi  arıyordu

Geçmişine bıraktığı geçmeden bıraktığı

Eylül de bir iskele kahvesinde masanın üstüne

Örttüğüm aşkla yok oluyordu gün,

Yapayalnız.

Tuttuğum tüm dileklerim karanlığa düşüyordu

Mucize bekliyordum dualarımdan

Umutla baktım sokak kedisine

Bir işaret miydi sevgime

Ve başımı dikip dedim ki gökyüzüne

Sen yanımda ol da

Ben başımı, göğsüne yaslamasam da olur..