- Kategori
- Gündelik Yaşam
Şiir Kadınım
Güneşi sevmek gibi sevdim seni..
Isıtırken kalbimi , sana dokunamamayı da kabullenerek..
Seni kendime benzetmeye çalışmayarak
kendimden bir ben daha yaratmaya çalışmayarak.
çünkü işte seni sevdim ya zaten..
tamamlayabildiğim için eksik unsurları..
köleleşmeden köleleştirmeden sevdim seni
özgürce
sahiplenerek ama satın almadan sevdim..
seni severken etrafında ki herşeyi sevdim...
seni tamamlayan senin tamamladığın herşeyi
dokunduğun çiçeği aldığın oksijeni
etrafını kaplayan havayı
evrende kapladığın hacmi sevdim...
seninle aynı anda gülebilip ağladığımız için
ağlayabildiğin için
aynı gökyüzünü paylaştığımız için sevdim..
sevmek yanında olabilmektir diye bilmiştim...
beraber değişebilmek, zorlamadan zorlanmadan
kaçmadan kovalamadan sevdim seni..
bir bebeğin gülümsemesi gibi..
sıcacık kurgusuz hesapsız..
dilenmeden dilendirmeden sevdim seni..
kıvranmadan kıvrandırmadan...
kapı önlerinde sürünmeden sevdim..
ezerek sevmekten gizli bir haz alıp
hüner sayanlardan hızla kaçtım da sevdim ..
öğrenmeden sevmemeli zaten..
şimdi sana kalbimle kitaplarımla kedimle kelimelerimle..
çıplak ayaklarla geldim de sevdim seni...
sevdim sen de beni seviyorsun ya da
Sen de sev beni diye değil...
sevdim bir kitaba kaldığım yerden devam etmek gibi değil
seni öğrenip anlayıpta sevdim..
aslında bilmiyorum neden sevdim seni..
herşeyden en önemli ve hatta nedenini dizemediğim satırlara..
en büyük unsuru en büyük özne ve hala sır kalacak en kuytuda
en gizli nedeni..
seni ''sen'' olduğun ve sana '' sen'' diyebildiğim için sevdim..
bu arka bahçede
şiirlerin içinde ki sen olduğun için sevdim seni şiir kadınım..