Şiir Karın Doyurmaz

Şairim. Bir  tane yüreğim yok benim. Sanki bir kaç tane yüreğim var. Aşklarım, sevdalarım var. Acılarım, hüzünlerim, ayrılıklarım var. Şiirler yazıyorum bunlara. Aşık oluyorum, sevdalanıyorum. Terkediyorum, terkediliyorum. Hüzün peşimi bırakmıyor.

Yağmura şiir yazıyorum. Gün batımına yazıyorum. Sarhoşluğuma yazıyorum. Haksızlığa, çaresizliğe, yokluğa, yoksulluğa ve ölüme şiir yazıyorum. Şiir yazmak dünyanın en güzel işi. Bir iki satırda yürekler dolusu duyguyu anlatmak ancak şiirle mümkün olur.

Allaha şükrediyorum bana bu yeteneği verdiği için. Ama karnımı doyurmuyor. Rahmetli Babam derdi ki: Oğlum boş şey bunlar. Şiir karın doyurmaz. Haklıydı.

Şiir karnımı doyurmadı ama ben şiir yazmayı seviyorum. Şiirlerimin okunması duygularımın paylaşılması beni mutlu ediyor. Varsın karnım doymayıversin.

Hem belli mi olur, bakarsınız bir gün şiirden ekmek de yerim. Allah büyük.