Şiir yazmak avare işi!

Şiir yazmak avare işi!

Evet!

Kaç gündür söz verdiğim halde şiir yazamadım!

İşim var çünkü!

Bundan bir ay öncesine kadar ne güzel şiirler döktürürdüm! Kaç kişi muska niyetine aldı benden!

Boş gezenin boş kalfasıydım!

“Kısmetim açılır Ahmet Abi! Muska gibi sarabilir misin bunu?”

Hocaya postalıyordum!

“ Hocaya alın götürün bunu! O daha iyi sarar! Camiye de ufak bir teberru atarsınız artık! Tuğla parası!”

Tuğla dedim de aklıma geldi!

Bir zamanlar her hafta biri gelirdi bana! Elinde makbuzla!

“ Hemşerim, Hazreti Ebubekir Camiine yardım topluyorum! Gönlünden kaç tuğla parası koparsa artık!”

Veriyordum birkaç tuğla parası!

Bir gün o caminin yanından geçtim!

Demek doğruymuş! Makbuzdaki adresi unutmamıştım çünkü!

Tuğlalar apaçık meydandaydı ama! Sıvası yapılmamıştı!

Herhalde sıva parasını başka bölgeden toplayacaklardı ki bir daha uğramadılar!

Allah var, biraz da günahlarını almıştım hani!

“Ulan bu adamlar kaç aydır tuğla parası topluyorlar; o kadar tuğlayla bin beş yüz hanelik kasaba kurulur! “

Bir ara da evim yandı hikâyesine aşina olmuştum! İki kişilerdi! Hem de hemşerimler!

“ Hemşerum, habu adamun memlekette evi yandi! Gonlundan ne koparsa bir yardum edelum oğa! Sevaptur!”

İyi! Verdim gittiler.

Altı ay sonra, baktım aynı adamlar kapıdan içeri girdiler!

Aynı laflar!

Kızdım tabi!

“Hemşerum; altı aydan beri dolaşıysunuz gorduğum kadarıyla! Ne yaptunuz şimdiye kadar? Ev ne durumda?”

Döndü güya evi yanana!

“Ula gelmiş miyduk buraya daha once? Niye demeysun?

Çıktı gittiler!

Bu saatte kalktım şiir yazayım dedim, olmadı, aklıma bunlar geldi!

Not:

Oldu oldu! Aklıma geldi bir şeyler!

“ İlham gelmiyor sevdiğim!

Sen de gelmiyorsun!

Gözüm yollarda kaldı!

Aklımı hiç sorma!

Haberim yok!

Söylemeden gitti!”