Şiirbaz

Kısa metrajlı bir filmdi yaşadıkları,
Uzun koridorlarında yalnızlığın.

Bahaneler türetmek bazen tebessümlere
Bazen saklanmak bir kuru dal ardına
Ve yenmek deli düşleri
Her defasında...

Kırılgan bir çocuktu
Yedisinde, on yedisinde...

En az temmuz kadar sıcaktı ve en az gece kadar karanlık,
Gözlerini bir tek kendisi anlardı
Anlaşılmazdı...

El ayak çekilmeden beyninden,
Geriye küçücük bir hasret bıraktı...

Sağanak bir haykırıştı kendi çapında
Gözündeki ateşten ısınırdı

Dolu bir şarjördü gönlü
Dünyası söylemediklerinde saklı...

Çok direndi içindeki fırtınalara
Sustu
Korkusuzdu

Aynadaki aksine anlattı ruhundaki kaçağı

Bir gece sessizce düşlerini toplayıp,
Şiirbaz ilk yağmurla ütopyasına kaçtı...