Şiirde Saçmalamak

Şiirde sezginin bir anlatıya dönüşmesi öznellikten nesnelliğe geçiştir bir bakıma. Şiir, bilinçaltından kaynaklanıp bilinçte tasarıma dönüşür. Bu dilin olanakları, olanaksızlıklarıyla bağıntılıdır. Bunun yaşamsallığı kendini duyurur.

Dil, bilinç ve yaşantıların toplamıdır. Özne, ortak dil, ortak zihin, çağrışım olanağı ve kavrama biçimiyle şiiri kurar. Şiir, sezginin anlatısı olarak bu ortaklık içinde kurulur. Bu nedenle dize teknikleri, dilin doğasına uygun çalışma ilkeleri içsel sezginin şiire dönüşmesinde şiiri öğrenilir kılar.

Dil, zihin doğasına, zihnimiz de varlığın doğasına uygun olmalıdır. Bu ortaklık temel oluşturur. Belleğimiz bilinçle, bilinç altı kanallarını açmak için dilin olanaklarını kullanır. Bunun için sözcük belleğimize uygun seçilir.

Şiiri kurmak için bilinçaltımızı canlandıran sözcükleri seçeriz. Sözcük seçimi zihnimizin doğasının bölümlerini eylemli kılması açısından önemlidir. Varlığın zihinselliği, nesnel gerçeklik, başka öznelerin etkilenmesi, duygusallık sözcük belirlemede dikkate alınır. Örneğin, “aşk” başka özneleri etkileyeceği gibi varlığın duygusallığını da yansıtır.

Sözcükler varlığın yalınlığını simgeler. Sözcük seçiminde heceler başka doğalarla ilgili imleri duyururur. Her hece de bir başka varlığın doğasını imgeleyebilir.

Örneğin,
“han-çer”
sözcüğünde
“han”
eski zaman otellerini çağrıştırır;
öte yandan ses benzerliği, çağrışımları çoğaltır:
Örneğin,
“köprü”:
“kö-pük”, “k-öp-rü” ;
“ölüm”
“öl-üm, ö-lüm, ölü-m ”
“bölüm” , “gülüm”
gibi sesler varlığın bölümlerini çağrıştırabilir. Bu seçim şiir kurmada önem taşır.

Şiir kurmada sözcüğün çağrışımsal yanının çokluğu şiiri nitelikli kılar. Şiirde dizeyi önemseyenler açısından dize tartılarak şiirde yerini alır. Dize önceki, sonraki dizeler arasındaki akışı kesmemeli, çağrışımları doğalar arasında yaşatmalı. Dizeyi önemsemeyenler için şiir bütünlüğü önem taşır. Şiirdeki ses, akış bir koro uyumluluğu içindedir.

Şiirde çağrışımda saçmalamak verimliliği artırır.