Şiirin iç açısı

acı çeken her çocuk "ana"dilinde çığlık çığlığadır...
ve zulme susmak her dilde cehennemin öbür adıdır!


beyaz bi çuvala ne sığdırabilir ki insan?
toz şeker... esmer un... düş kırıkları...
kürtçe bi ağıt, türkçe bi isyan
lehçesiz gözyaşları anadan üryan...
ya da ölü bi vicdan,
üç yaşında bi oğul, kırk derece bi can...

hayatın olağan akışı bu yok oluş...
hayatın olağan ayıbı...

bütün yurdu etkisi altına ala-mayan
donduran soğuk bi fotoğraf doğudan
bi babanın can re"van" sırtından...

onlar ki duymazlar...
onlar ki görmezler...
onlar ki kalplerinde irinli bi mühür var...

bütün yurdu etkisi altına alan
bi çuval suskunluk kusuyorsunuz
insanlığınızın çuvalladığı an
hemde hiç utanmadan
insanlığınızdan...

hayatın olağan akışıydı kaybetmek Ayazı...
hayatın olağan akışı... Muharrem. ..
hayatın olağan ayıbı
bu doğuştan katiller...

at izi it izine karışmış...
ve itini koparmis bi ip
yüzümü kızartmış
gecelerdir boynumda dolanıyor...
aklım saçım ciğerim tuz buz karışmış..
kim görse saklanıyor...
mezarlıktan geçsem ölüler benden kaçıyor
hangi taşa yaklaşsam içerde biri ıslık çalıyor...

ey çocuk gelin
saçları belik, belik
insanın gazabından kork!
cennette bile nefsine yenik
bu "Kader"in değil
bu sadece kahpelik!

hayatın olağan akışı bu
hayatın olağan ayıbı...

tohumuna toprak arayan bi ağaç
günlerdir köklerine takıla takıla sürünüyor
"oysa ölsem kuru bi dal olsamda
kucaklardım sığınan kuşları"
yaya geçidinde durmuş; insan resminden dahi ürküyor..

halkların kardeşliği ve yurtseverliğim
dün gece yarısı, açığa alındı;
kırmızı bi fulardan deşifreyim!
üstelik canlı yayında
kırmızı bi fularla...
sosyalist ve terorist olmakla...
deşifreyim!
ey tanrım
aklıma mukayet olamıyorum...
ve sanırım
sana geliyorum!


hayatin olağan akışı ... "doğa"nın" ölürken bağırışı...
hayatin olağan akışı...
tenzih edecek ne çok insan varsa,
o kadar çok... affola...


prosayko