Sıkıldım sahteliklerle yaşamaktan

 (Size bayram hediyem...)

 http://www.youtube.com/watch?v=PzuQqSigUpc 

O yolun kenarında, onca kalabalığın ortasında, benim beni duyduğundan emin olduğum ama yoldan geçen araçların içindekilerin, oturmuş karşısına onunla ağlayarak dertleştiğim için bana deliymişim gibi baktıkları o kır çiçeğiyle ne kadar süre konuştum, hatırlamıyorum.

Delirmek işte bu kadar basit bir mesele! Saatte 180 km hızla (Sürat felakettir, bu hız miktarı olayı dramatize etmek için kullanılmıştır, yoksa beni tanıyanlar bilir; hız yapmam ve emniyet kemerimi hep takarım) giden bir aracı ne zaman durdurduğunuzu, bulunduğunuz noktaya kadar nasıl geldiğinizi, beyninizdeki uyuşuklukla bir an nereye gideceğinizi bile hatırlayamamak gibi bir şey; delirmek…

Bugün bayram mı?

Evet.

Ama kime?

Yüreğinde bir hançerle gezenlere değil herhalde.

Sevdiklerinden uzak olanlara değil herhalde.

Yitirdiklerinin acısıyla yaşamak zorunda olanlara değil herhalde.

Açlara, açıktakilere, savaşların ortasında kalanlara, ölenlere, hayatları paramparça olanlara, çocukluklarını yaşayamamış olanlara, büyüklüklerini kotaramamış olanlara, hayata karşı sürekli keskin bir bıçak gibi durmak zorunda olanlara, içlerinde kocaman bir yalnızlık hissedenlere değil herhalde, hayatı adaletsizliklerle ve haksızlıklarla mücadele etmeyle geçenlere, kaderin kendisine hep en zor yerden sorarak imtihan ettiklerine değil, değil herhalde...

Bugün bayram mı?

Aaa, evet.

İyi de, kime?

Beni bağışlamayın sevgili dostlarım, okumayın da isterseniz ama ben rol yapamayacağım.

Bana değil!

Çünkü ben, sıkıldım sahteliklerle yaşamaktan…

Ne toplumsal bilincim, ne ruhum, ne de şu an donmuş bir buz kütlesi gibi kafamın içinde bir yerlerde kendince salınan aklım; bir bayram hafifliğinde tozpembe bulutlara binecek durumda ve istekte değil. E, Polyanna da zaten şeker bayramı kavramını bilmediğine göre; ona da ihtiyaç yok demektir…

Kötüyüm. Üstelik bir bayram dayatmasıyla iyi görünmek zorunda kalarak daha da kötüleşiyorum.

Bugün bayram mı?

Bana değil. Biliyorum ki benimle birlikte milyonlarca acı içindeki kalbe de değil.

Ama inanın, içinde bir çocuk telaşıyla bayramı bekleyen hepiniz için, yüreğimin en sıcak köşesinden çok güzel bir bayram diliyorum.

Ne güzel şeyler göreceksiniz inşallah. Nicedir görmediğiniz dostlarınızı, sevdiklerinizi… Nicedir gitmeyi planladığınız yerleri… Hava da çok güzel gidiyor ki… Açık gökyüzündeki sonsuz mavilikleri göreceksiniz…

Oysa, bu bayram körüm ben. Karanlık içinde geçsin diye ömrümün bu birkaç günü ve kendine ışık yapsın diye çok uzaktaki biri; çıkardım gözlerimi, verdim en yakınımdaki buluta; alıp götürsün diye… Bu bayram gözlerim ona bayram hediyem…

Uzaktayım, çok üzgünüm… Nasıl süpürülemiyorsa zeminde dağılarak kırılmış, tuz buz olmuş olan bir cam bardağın bütün parçaları; nasıl kalıyorsa ufak da olsa bir parça bir kenarda ve hiç beklemediğiniz bir anda batıyorsa elinize ayağınıza; benim de kalbim; içimde darmadağın. Ne kadar süpürsem de batıyor kıyıda köşede kalmış olan parçalar canıma her nefes alışımda…

Size tatlı bayramlar sevgili dostlar; güzel rüyalar, pembe yalanlar…

Bugün bayram evet, ama bana değil;

Benim hayatla biraz işim var…