Silahlara veda

Son yıllarda mafya dizilerinin de etkisiyle gelenek görenek aldatmacasıyla silah atma modası başladı. Önce düğünlerde sonra maçlarda derken şimdi kendini bilmezler nerdeyse yemek yediği için bile silah atar hale geldi.

En son dün ilk defa duyduğum gerekçeyle İzmir'de bir kadın öldü. En zoruma giden de bu sefer Ramazan'ın gelmesi bahane edildi. Ramazan gibi dinimizce on bir ayın sultanı kabul edilen, birleştirici, düşmanların barıştığı bir ay bile bizde ölüm nedeni olabiliyor. Kah tutulmayan oruç yüzünden, kah tutulan oruç yüzünden kah da ramazan kutlaması yüzünden bu güzelim ayda insanlarımızı hiç yüzünden telef ediyoruz. Silahla kutlamayı bir türlü anlamıyorum. Havaya ateş ederek neyi kutluyoruz? Bundan nasıl zevk alıyoruz anlamıyorum. Silah tehlikeli bir araçtır. Ondan çıkan kurşun bilinçli kullanılmazsa adres sormaz. Dün olduğu gibi 2 kardeşi annesiz bırakır. Eminim o kurşunu atan da biliyorsa kendi silahından çıkan kurşunla o annenin öldüğünü şimdi kahroluyordur, azap çekiyordur, pişmanlıktan ölüyordur ama iş işten geçti o anne öldüğüyle o yavrularda öksüz kaldığıyla kaldılar.

Silah sadece güvenlik kuvvetlerinin kullanması gereken bir araç iken Orta Asya'dan taşıdığımız genlerimizle olacak şimdi çocuklarımıza bile at, avrat, silah düsturuyla siah vermeye başladık. 6 yaşındaki çocuğun elinde kendinden büyük silah var. Bu gidiş iyi gidiş değil. Böyle giderse çok yakın bir zamanda kimse silahsız sokağa çıkamayacak. Devlet biran önce bu olayı ciddiye almalı ve ivedilikle çare bulmalıdır. Artık çocuklar anasız babasız, analar babalar da coçuk acısıyla dağlanmasın. NE ZAMAN MEDENİ BİR ÜLKE OLURUZ? ÜLKEYİ TEKSAS'A ÇEVİRMEKTEN VAZGEÇTİĞİMİZ ZAMAN.