Silikonlu dudakları var ama!

Blog mahallesinde yaratıları, üretimleri paylaşılsın, baharda yeşersin diye filizlenmeye bırakıp, arada bir uğrayınca doğal olarak kopukluk yaşamak kaçınılmaz oluyor.

Gündem üzerine sürekli yazmak gerçekten zaman istiyor. Sürekli bitemsiz bir aşkla yazan, duygu ve düşüncelerini ifade eden arkadaşları kutlamak gerekiyor.

Aslına bakarsanız çoklukla düşünüyorum blog maceramı. Mahallenin en güzel kızına aşık olup tutkuyla yazmaya sarılan delikanlı gibi… En güzel gürünenin yavaş, yavaş sivilcelerini fark ediyorsun, sonra, kahretsin bacakları da çarpıkmış! Dudakları silikonluymuş! Fark ediyorsun ki aslında mahallenin en güzel kızı da değilmiş tutkuyla sevdiğin. Hani aşığın gözü kördür ya; bizimki o hesap, anlıyorsun zamanla.

Blogda yaşadığımız ülkenin gerçekliğinden farklı değil. Mahallede sokağın köşesinde laflayan gençlerden, ağzı <ı>(…karmaşık, genellikle yabancı kökenli sözcükleri ifadesine destek olarak katmak kaçınılmaz oluyor. ) iki entelektüel söz edeni elleri göbeğinin üzerinde<ı> (Doğal olarak bu tarz, blog ortamında yorum ve reyting olarak ) biat ile beklemek, toplumun gerçekliğinden hiç de farklı bir resim çıkarmıyor ortaya.

Tıpkı, toplumun her sakallıyı hoca sayma yanılgısı gibi bir durum bu.

Köşedeki abi alıyor sazı eline almasına da; ama salt demokrasiyi ve özgürlüğü savunacağım diye iktidara (güce) tapınmıyor mu; film o an kopuyor. Çoğunluk diktatörlüğünü savunmanın demokrasi, ve özgürlük olduğunu bu vesile ile öğreniyoruz, çok şükür!

Yasalara uymak yerine yasaları kendine uydurmaya çalışanları, özgürlük ve demokrasi adına savunmayı iş bellemenin belki kendine göre bir anlamı vardır! En azından ben mahallenin köşesinde elleri göbeğinin üzerinde biat ile bekleyen olmadığımı söylemeliyim.

Blog sevdası mı? Hala umudumu koruyorum ki yazıyorum.

Biliyorum; sivilceleri var, bacakları çarpık, üstelik silikonlu dudakları da var, var olmasına da her zaman güce tapınmıyor ki…

Değmez mi!

Ankara 04/04/2008 N.Tüfekçi