- Kategori
- Kültür - Sanat
Simavlı şair Ali Abdülkerimoğlu
Şair Ali Abdülkerimoğlu 1926- IO Nisan 2010 )
Ali Abdülkerimoğlu Kütahyalı / Simavlı idi. Simav’da Anadolu Matbaasının sahibi ve aynı adı taşıyan ANADOLU gazetesini çıkarıyordu. Onu çeşitli sanat ve kültür etkiniklerinde görmüş ve onunla tanışmış ilk olarak Şair Osman Karaarslan'ın düzenlediği 1998 yılında Simav’da yapılan bir şairler şöleninde daha yakından yüzyüze gelerek sohbet etme , onunla tanışma fırsatını bulmuştuk
Geçen gün kitaplığımı karıştırırken onun " Son Bahar ( şiirler - 2004 ) " adlı şiir kitabı pat diye önüme düştü. Vefatının 9. Yılında bir iki şiieriyle anmak istiyorum. Vefalı şairler kolay kolay unutulmaz...
Ali Abdülkeriumoğlu bir aşk şairidir. Şiirlerinin çoğu aşk üzerine kurulmuştur. Hece ve uyakları ( kafiyeleri) , düzgün uyaklı şiirleri daha çarpıcıdı...İşte bunlardan bir örnek:
Ölürsem kabrime çiçek getirme
Yeşil gözlerinle ört mezarımı
Ağlarsangöz yaşın geri götürme
Yeşil gözlerinle ört mezarımı
****
Senkal başucumda, kimse kalmasın
Gözetle taşımı kimse çalmasın
Varsın üzerimde çimen olmasın
Yeşil gözlerinle ört mezarımı
****
Siyah saçlarına örtüler doku
Sürünrüzerine güllerden koku
Gelip gittiğinde bir dua oku
Yeşil gözlerinle ört mezarımı…(s.5)
Sevgilinin yeşil gözlerine aşık olan Abdulkerimoğlu ‘nun mezarına giden var mı acaba? Şair Ali Abdülkerimoğlu 10 Niban 2008 yılında aramızdan ayrıldı. 1926 yılında Simav’In Çitköyünde dünyaya glmişti. Maütbaacı ve gazeteci idi. AnüadoluiAnadınıa taşıyan b.in gazetesyle Türk kültürüne hizmet veriyıordu. Bu kitabından başka “ İlk bahar İkindileri” (2002) ve “Güz çiçekleri” ( 200 4) adlı iki şiir kitabı daha vardı.
Şair Ali Abdülkerdimoğlu için şair-yazaer Mehmet Turan Yarar şunları yazıyor: Ali Abdülkerimoğlu, dünyamızı,özellikle de ülkemizi kaplayan bin türlü çürükten kaçıp , kendi sağlam kabuğuna çekilerek kendi gönül zenginliyle yaşayabilme sırrını çözmüş pek ender insanlardan biridir. Onu böyle tanıdım ama yazık ki çok geç tanıştık. Gecikmede bendeki cehalete meylin payını gizlemek zor. Yine degünahın büyükçe birbölümünü,üstadrın iç yapısına bağlı “tevazu “ tutkusuna yükleeceğim.
Aziz dostun çok iyi bir şair olduğunu ileri sürenlere ben de katılıyorum. Gerçie –zaan zaman “ acaba gençlik yıllarım,o verimliu sandığı dönemlmerde olsaydı,biraz dişimi sıkarak, şu güzel şiirleriun benzerini bende yazabilirmiydim” diye düşündüğüm oluyor… Böylece Şair Ali Abdülkerimoğlu’nu onurlandırıyor. Şiirlerininin yanı sıra nesirde ve denemelerinde de başarılı olduğunu yazıyor.
Ali Abdülmkerdimoğlu şiirlerinden dolayıa birçok ödüller almış ve bir kısm şiirleri bestelenmiştir. 1990 yılında Basın Yayın Genel Müdürlüğünden araştırma ve inceleme dalında Türkiye genelinde birincilik ödülünü de almıştır. Ölümünün 9.Yılında bir kez daha saygıyla ve rahmetle anıyor bir şiiriyle sözümü bağlamak istiyorum.Bu şiiri 53 yıal hayat arkadaşına adadığını belirtten Abdülkerimoğlu aynen şunları yazıyor:
Altmış küsüryıldırn biz bize olduk
Hiç ayrı olmadık, diz dze olduk
Rütyalarda bile göz göze olduk
Başımın üstünde başımsın benim
***
Benden başkasına nazar etmedin
Edipte evimi nezar etmedin
Elimle mezarı kazar etmedin
Başımın üstünde başısın benim
***
Yedi yavrumuza has ana oldun
Benimle daima yan yana oldun
Şiumde,gücümde can cana oldun
Zevkle uğraştığım işimsin benim
***
Bir gün şerefime söz düşürmedin
Nazar düşürmerdin, göz düşürmedin
Hanemi yakacak köz düşürmerin
Vefakar, cefakar eşmsin benim.
***
Teselli eyleyip , derdimi atan
Daima yüzüme gülerek bakan
Evimi,yuvamı fgülistan yapan
Göjnlümün muhabbet kuşusun benim…
Ali Abdülkerimoğlu
Son Bahar / Şiirler-3. Baskı 2004- Simav
Abdülkadir Güler
22.06.2017- SÖKE