Şimdi buz gibi toprakta o sıcacık diz...

Parmağımı tuttun kalabalık caddelerinde bu şehrin

Çukurlarına düşüp kaybolmaktan korktun güpegündüz

Sevgisizlikten korkup ceketimin altına saklandın

İtilip kakılınca sen avucuma döktün gözyaşını

İnciten sözleri cebime saklayıp büyüdüğün güne sakladın

*

Kabusları çökünce acımasız hayatın

Rüyalarında haksızlıklar yürüyünce üstüne

Beni de çağırdın göğsümde uyumak için

Yatağın buz gibi soğuyunca dizimde uyudun

*

Baş edemeyince yalnızlığınla

Korkularından kaçamadığında sesimi aradın

Kokumdan aldığın cesaretle dikleştin çaresizliğine

Çirkinleşince dostların yüreğime sığındın

*

Başın ağrıdığında göğsümü yumrukladın

İçinden çıkamadığında başına çullanan dertlerinin

Yağmurundan dolusundan kaçıp kışların

Kabanın ısıtmayınca gövdeni boynuma sarıldın

*

Sevincin sığmadığında minicik kalbine

Hoplayıp zıplayarak uçarcasına gelip sarıldın

Bir kelebek gibi kah omzumda kah şapkamda

Yanımda yükseklerde uçan kuşlar kadar hürdün

*

Şimdi buz gibi toprakta o sıcacık diz

Ararsan duvarda buruşuk ceketim kirli şapkam

Zor çıkan kuru öksürüğüm duvarlarda yankılanan

Unutmadıysan özenle seçilmiş nasihatlerim kaldı sana

Bir de parmağım yerine sımsıkı tuttuğun kol.

Ra 08ağustos2013