Şimdi dayanışma zamanı!

Toplum dayanışması bilincine sahip olmalıyız!

2008 senesi şubat ayı sonlarındayız.

Ülke askerleri Kuzey Irak’ta yuvalanmış ayrılıkçı teröristlerle onların yuvalandığı yaban ellerde savaşıyorlar. Kahraman Mehmetçikler o zorlu kış şartlarında (bizler bu ülkede sıcak evlerimizde uyurken), karlı gecenin içinde düşmana haddini bildiriyor. Kimbilir ne destanlar yazılıyor o dağlarda!

Ama bu gerçek bir savaş, her gün şehit cenazeleri kaldırılıyor yurdun dört bir yanında. Bazı evlere ateş düşüyor, acısı duyarlı yürekleri yakıyor.

Ama bakıyorum da, herkes aynı duyarlılıkta değil! Kimi düşüncesiz insanlar vur patlasın çal oynasın, gece alemlerinde eğlenmeye devam ediyorlar! Geceleri o şuursuz kutlamaların havai fişeklerinin sesleri geliyor kulaklarımıza.

Sorumluluktan nasiplenmemiş TV kanalları, sabah kadın programlarında boş bağırış çağırış içinde kendi sığ dünyalarını yaşıyorlar.

Gece programlarında yine eğlence devam ediyor. Boş yarışmalarda kendini bilmez bir jüri üyesi çıkıp sorumsuzca cesaret kırıcı şeyler söyleyebiliyor!

Öte yandan, iktidarın ve erkek egemen zihniyetin ortaya koyduğu o bölücü türban meselesi, yine ülke gündemini meşgul etmeye devam ediyor.
Bütün bunlar çok yanlış!

Değerli halkım!

Size sesleniyorum; böyle günlerde millet olarak daha düşünceli olmalıyız.

Askerimiz için saygıyla sessiz kalmalıyız.

Bize yakışan vakur bir duruşumuz olmalı.

Bu duruşun öyle üzüntülü ve ağlamaklı davranış olması gerekmez.

Saygılı bir suskunluk, o dağlardaki vatanseverlere bizim onları düşündüğümüzü gösterecektir.

Çok şey istemiyorum, ey ülke insanları!

Ve siz idrak sahipleri, bari siz o gürültücü düşüncesizlere katılmayın.

Ayıplayın o duyarlı davranmayanları!

(Ben genelde isyankâr tavırlı sayılmam. Ama anlamsızlıklar da bana üzüntü veriyor!)