Şimdi sana yer bulma zamanı

-Gölgemizden başka bir şey değildik-

Seni, nereye koyacağımı bilemediğimdendir dönüp dururum. Nereye koysam yakışıyorsun. Mendil zamanında gözyaşıma, yokluğunda dört yanıma yakışıyorsun mesela. Yakışıyor bir eski gülümsemen limoni boş duvarlara.

Didik didik deşiyorum en kuytu köşeleri, takvimdeki bir yaprakta saklıyorum sonra

–bir aralık- saatleri, nazardan saklar gibi yerleştiriyorum en kuytulara. Kararlı bir sessizlik örtüyor üzerini, yakışıyorsun güzelinden bir hatıraya.

Nereye dokunsam senden iki renk düşüyor, biri pembe, biri gri. dal uçuna asıyor pembeleri, külrengini serpiyorken bulutlara, kararıyor gökyüzü.

Gittiğinden bu yana, gözlerim garip baharlar sonu. Bunun için dinmiyor kırkikindi yağmurları, çürütüyor pembeleri.

Varlığımızla gölgede oynuyorum ara sıra. Adımlarsa, ayrı hayatlardan yana . Sen ne kadar yanlış durdun ise gün ışığına, ben de o kadar yanlış düştüm karanlığa.

Seni kaybettiğim zamanlarda bakındığım dağ, deniz saklıyor ellerini. Hangi yana koşsam hep aynı kuytu, aynı denizin dibi.

Fısıltı gibi, yakın bir sessizlik duyuruyor ara sıra sesini. Ağlasam, sesimi kaybettiriyor rüzgâr, sen türkünü söyle diye doya doya…

Ne zaman şiire gelsem aklımı hiç ediyordu gelişin.Tutsaklığım uğruna özgür çarparken kalbim koşuyor hep anılara. Oysa ne çoktu yeryüzü telaşlarım ve sevinçlerim, dertlerin ve sen şiirimi sevmeden önce.

Sana ne söylesem bir gerçeğe dokunuyor cümlelerim. Senden gelen sesler hep masal oluyor. Yastığıma düşler getiriyorsun, gün ışığı gözlerime vuruyor. Bakıyorum sen yoksun, her şey yine yalan oluyor.

Şimdi sana yer bulma zamanı

Son muydun Sonsuzluk mu ?

Var mıydın, yok mu?

Varsan; Var mısın yalnızca bir çınar dibine birlikte ağlamaya?

Nevin Kurular

Yayım hakkı yazarına aittir. izinsiz çoğaltılamaz.

nevibkurular@hotmail.com