Sınav heyecanı canavarı

Lisedeyken üniversite sınavları yaklaştığın da içimi bir heyecan almıştı. Hep hayalimde sıkı bir üniversiteyi kazanıp, gelecekte büyük kurumsal firmalarda çalışıp, iyi imkanlar sağlamayı tasarlıyordum.

Her sayılı gün gibi sınav günü geldi çattı. Hiç unutmuyorum İTÜ Maslak kampüsünde girmiştim ilk sınavıma. Annem, ağabeyim, arkadaşım, "hadi oğlum, hadi kardeşim, sen başarırsın gazlarıyla girdik sınava. Ama halbuki daha baştan 1-0 yeniktim. Kendimi dünya ağır sıklet boks şampiyonun karşısında müsabakaya çıkar gibi hissetmiştim. Benimle birlikte sınava katılacak arkadaşlara baktığımda iyice şaşırmıştım. Aileleri ve yakınları yanlarında, kese kağıtlarında şekerler, habire gaz veriyorlardı. Onların yüzünde sahte bir tebessüm, gözlerinde ise korku ve endişe çok açık belliydi. Tabi doğal olarak o imtihanda kazanamamıştım. Zaten o kadar heyecan ve beklentiyle kazanmak hayaldi. Bir sonraki sene ise yine herkes gelmeye hazırlanıyordu ki, o ani ve şok edici kararı verdim... "Kimse benimle gelmeyecekti". Herkes normal hayatına devam edecekti. Bana imtihanı ima edecek hiç birşey söylenmeyecekti. Sağolsunlar hepside beni anlayışla karşıladılar ve sakin bir şekilde normal hayatlarına devam ettiler, en azından bana öyle gösterdiler.

İkinci sınavıma Kurtuluş'ta bir lisede girdim. Tek başıma, yanımda sadece kalem silgi ve giriş kağıdımla. İmtihanı düşünmedim. Sadece yine etrafımdakilere baktım. Ayni manzara. Adayların yüzünde aynı sahte tebessüm ve gözlerindeki korku... Kendi kendime düşündüm. Artık o andan itibaren hiç birşey yapamazdım. Zaman yoktu. İmtihan saati gelmişti. Herşey olacağına varacaktı. Sakin bir şekilde imtihana girdim. Soruları yanıtlamaya başladım. Soruları okurken, aklıma ya kazanamazsam ne yaparım ben diye düşünce gelmeye başlamıştı. Yenmeliydim bu sınav stresi canavarını... Birden bire aklıma birşey geldi. Bıraktım kağıdı kalemi , camdan dışarıyı seyretmeye başladım. Aklımdan o düşünce gidene kadar hiç bir şeye bakmadım. Takriben 10 dakikam gitmişti ama o düşünceyle geçecek 50 dakikadansa o düşünce olmadan geçecek 40 dakika daha verimliydi benim için. Sonuçta sınav bitti, yenmiştim...

Sonuç geldiğinde de Uludağ Üniversitesi bana 'hoşgeldin' diyordu.