Sinek gibi ölecektik

Nuriye Hanım ofisin temizlik elemanıydı. Memleketinden büyük şehre göçeli fazla zaman olmamıştı. Geçim telâşe sinden dünya nimetleriyle pek alakası olmayan, temiz yürekli, iyi niyetli Allah’ın safça bir kuluydu.

Ofise herkesten yarım saat önce gelir, masaları siler, çöpleri boşaltır, çayı hazırlar herkesin gelmesini beklerdi.

Bu gün her zamankinden biraz geç kalmış, telaşeden eli ayağına dolaşıyordu. Alelacele önlüğünü giyip çöpleri boşalttı, masaların tozunu almak için, temizlik malzemelerinin bulunduğu dolaba yöneldi.

Masaları her gün ahşap temizleyicisi ile silerdi. Elini rasgele temizlik dolabına uzatıp, ahşap temizleyici niyetine bir sprey kutusunu aldı. Başladı masaları silmeye.

Bir taraftan ‘’ hay Allah nasıl geç kaldım bu gün böyle, hep o kör olası herifin yüzünden’’ diye söylenerek hem kocasına kızıyor,

Diğer taraftan da ‘’ Allah Allah bu hafta alınan masa temizleyicisi ne pis kokuyor, çocuk ne kötü bir temizlik ürünü almış ‘’ diye de söyleniyordu.

Neyse işini yine kimseler gelmeden bitirmişti. Ofis çalışanları da yavaş yavaş gelmeye başlamıştı. Fakat ofise ilk giren, bir an duraklıyor yüzünü buruşturarak içerideki kokuyu anlamaya çalışıyordu.

İçeride ağır bir koku vardı ve ilk anda kimse çözememişti olayı.

Ta ki

Muhasebe bölümünden biri,

Nurişşşşşşş !!!!

Bu sinek ilacının kış günü ne işi var benim masamda demesiyle gerçek ortaya çıktı.

Nuriye Hanım o gün tüm masaları ahşap temizleyicisi diye, sinek ilacıyla temizlemiştir.