Sinoptan bir Bienal geçti...

Sinop 1. Uluslararası Bienal 3 eylülde sona erdi.

1 Eylülde gezmek için eski Sinop Cezaevine gittiğimde başlamak üzere olan bir performan olduğunu öğrenerek hızlı adımlarla oraya yöneldim. Sebahattin Ali dahil pek çok değerli fikir adamımızı misafir eden bu tarihi ceza evinde Aldırma gönül aldırma...dizeleri dilimde bir sandalyeye iliştim.

Ortam ve gösteri en mükemmel böyle birleşebilirdi. Konu Aile nin bizi hapishanesinde nasıl sarıp sarmaladığı idi. "Birşey değil! De Rien "Suna Suner; Viyanada doktora ve performans çalışmalarına devam eden gencecik bir sanatçımız,üzerinde sade bir gecelik,eller arkadan kelepçeli,gözler ve ağız siyah bantlı...köşede aynadan bir yatak, üzerinde iki yastık...Teypten ingilizce türkçe çocukluğumuzdan itibaren duyduğumuz emir cümleleri...Şunu yap şunu yapma...Ortam sizi alıp ta çocukluğunuzun karanlık, ıslak, acı anılarına götürüyor. Ürkek bir kuşsunuz, ne yapıp ne yapmıyacağınız emirlerinden şaşkın... Gece dönüp geldiğiniz sığınak eviniz... Camdan-aynadan keskin, acı yatağınız...Tek kişilik gösteri devam ediyor, önce ağız açılıp konuşma başlıyor...Bir yastıktan çıkan eski mektuplar okunuyor, daha sonra gözler açılıyor diğer yastıktan çıkanlarda cam boncuklar...İçinize akıttığınız gözyaşları...

Şimdide davetiye üstünden alıntıya göz atalım birlikte..."Bu performansın esas malzemesi aile, dil ve kişisel tarihtir. Performans tekinsiz bir şey olarak ve bir dert olarak aile ile ilgilenir...Performans için aile, gizli, açık olmayan, kasdi ve kasdi olmayan bir tehdit ve tehlikeye işaret eder. Aynı zamanda da aile ulaşılamayan, GERÇEKLİĞİ VE BÜTÜNLÜĞÜ MÜMKÜN OLMAYAN BİR ÜTOPYADIR...Karadenizin bu çıkmaz sokak kasabası Sinop tan bir Bienal geçti...