Sıradan bir insan..

Çözümsüz dert yok dersin sen hep.. Rahattır duruşun ama her zaman hazırsındır hemen hemen her şeye. Enerjini iyi işlere kullanırsın, iyi kalplisindir de.. Ama kötüler kadar güçlüsündür. Yıkılmazsın öyle bir çırpıda.. Canın dokuz, sabrın sonsuz gibidir..

Gülebilirsin en olmadık şeye. Gülümseyişin pek çok insana konu olmuştur. En çok da senin kadar saf gülemeyenlere..

Yalanı riyayı bilirsin de yapmazsın öyle şeyler. Bir o kadar bilirsin sana yapılanların cezasını ödetmeyi.. Altta kalmazsın, korkmazsın hemen.

Ne istediğini bilirsin. Hiç vazgeçmezsin isteklerinden. Yıllarca bekler ama hiç yılmazsın. İşte bunun için belki, şansa inanmazsın..

Küsmezsin kimseye ve sanki darılmazsın.. En aldatıldığın anlarda bile, susarsın. Yenilmezsin, göz yaşın yoktur sanki, kan kusar da kızılcık şerbeti içtim dersin..

Sınırların yoktur senin, herkesi sevebilirsin. Üç beş hoş sohbet bile yeter, yeter ki gününe renk gelsin. Kadir kıymet bilirsin, arar sorarsın, yıllar önce selamlaştığın insanı bile unutmazsın.

Sen her işini kendin yaparsın. Kimseyi yormazsın. Bir o kadar da yardımseversin, insanların yüklerini üzerlerinden alırsın.

Sen üzmezsin kimseyi, üzmeyişinle üzülür çevrendekiler, biraz da üz isterler.. Geniş gönlünün daralan yerlerini aç, içini temizle, rahatla.. Ama yok, için genişledikçe genişler..

İnsansın işte, yolunda yürüyen, insanlığı büyüyen insan, -olgunlaşmak değilse de amacın- olgunlaşan sıradan bir insan..

Sıradan gözüken ama sıradan sıyrılmış bir insan..