- Kategori
- Gündelik Yaşam
Sırça köşkler talan ediliyor
hep böyle birlikte kaldıkça pırıltısı artar yaşamın
Dostluk; sevgiyi, saygıyı, umudu, umutsuzluğu, öfkeyi, dinginliği sarmalamış, emek isteyen, olgunlaşma süreci... Yaşayan büyüyüp gelişen ya da büyüyemeden ölen bir canlı gibi. Işık ışık acılara aydınlık, sıkıntılara çare belki.
Bu günlerde herkezin, hepimizin birbirine inanmaya ve güvenmeye gereksinimi var gibi gelir bana. Nerede bilmem, sevgilerimizi yitirdik gibi gelir bana. Gönüllerin kara yası dost meclisleri dışında nerede şenlenebilir ki?
Herkez konuşuyor, kocaman kocaman sözler havada uçuşuyor. Kalpler kırılıyor, sırça köşkler talan ediliyor... Durun demek istedim. Durun a dostlar, soluk alıp kucaklaşalım hele birbirimizle, yeniden...
Yaşam biz koşsak da koşmasak da, yatağında, hızından ödün vermeden akıp gidecek nasılsa. Hadi şimdi bir durup bakınma zamanı, bir durup soluklanma ve düşünme zamanı... Kimi üzdük, kimi kırdık, af dileme zamanı. Bir selamın bile hesabının olduğunu anımsama zamanı. İnsan olduğumuzu dudaktan kalbe indirme zamanı...
Yaşamın bitmez oluşu, bir dostun, arkamızdan yolladığı sevgi dolu selam ve duada saklı değil midir sizcede?
Olacaklara dair felaket senaryolarına karşı duruşun, zaman içinde yalnızlaşan insanın hazin öyküsünün, gücünü giderek tüketen duyarlı yüreklerin, feryadı bitmeyen zorda insanların, serin ağaç gölgesi, yaşam pınarı, bio enerjisi, dostluk sevincini, anımsamak ve birbirini kucaklamak. şifa olacak bize.
Yaşam koşturmacası içinde unuttuğumuz, küllendirdiğimiz sevgi pırıltıları dostlara tekrar selam olsun diyelim ki; yaşam yaşanılası olsun...