Şirince! Adı gibi şirin bir yer

19.yüzyılda incir üretimiyle ünlü 1.800 haneli bir Rum kasabası. Maya takvimine göre 21 Aralık 2012 de kopacak kıyamette zarar görmeyecek yer olarak belirtilmesiyle gündeme geldi. Basın mensupları, jandarmalar beklenenden fazla insan akınına karşı tedbir aldı.

Şirince’de mahalle içinde iki adet Rum kilisesi bulunuyor. Bir tanesi restore edildiği için gezme şansı bulamadık. Şaraplarıyla ünlü, adı gibi şirin bir yer burası. Damla sakızı reçeli satılıyor tezgahlarda. Ve damla sakızlı kurabiyeleri meşhur.

Güzel bir çarşısı var Pazar yerini andıran. Yan yana dizili tezgahların bitişiğinde bir şarap evi açılmış. Yorgi’nin yeri!

Tezgahları gezmeye başlıyoruz. Daha çok bayan satıcılar var başlarında. Elde örülen lifler, Şirince Hatırası havlular, buz dolabı magnetleri, örtüler, reçeller…

Gezmeye doyamıyor insan. Ne kadar güzel bir atmosfer. Dar sokaklardan daha yukarılara çıktığımızda bu sefer dağ kekiklerine rastlıyoruz. Yaşlı teyzeler tezgahlarda limon kekiği satıyor. Küçük kavanozlarda beyaz renkli damla sakızı reçelleri var yine.

Biraz daha ilerleyince süs eşyaları satan tezgahlar var. Şirince yazılı, el emeği çanlar. Yolu takip ederken büyük bir tabela görüyorsunuz “ŞARAPHANE”.

İçeri girdiğinizde sizi cennet gibi bir bahçe karşılıyor. Tepelik bir yer. Bir tarafınız sadece yeşil bir tarafınız rengarenk çiçek.

Kartpostal gibi bir manzara. İnsan bakmalara doyamıyor.

Evleri ise Safranbolu’yu andırıyor bana. Şirince adı gibi şirin bir köy. İnsanları da bir o kadar samimi ve içten.

Bence gidip görülmesi gereken yerler arasında.

İnsan çarşıda gezinirken her şeyi unutuyor.

Dönerken aklım burada kalıyor. “Sırf bir ay şehir hayatından soyutlanıp burada kalmalı insan” diyorum.

Elimde civarın en yaşlı teyzesinden satın aldığım limon kekikleriyle arabaya biniyorum. Başım arkada uzaklaşana kadar her karesini fotoğraflamak istiyorum.