Sıvı altın

Ben beğenmedim; endişelendim.

Bebeğinin rızkını satışa sunan anneler ile empati kuramadım.

Pazarlamadığımız neyimiz kalmıştı?

Yabancı medyanın çarşaf, çarşaf haber konusu ettiği olay yüreğimi burktu.

Özellikle Kuzey Amerikalı annelerin: İnternet üzerinden satışa sundukları meta kafamı karıştırdı.

“Akademisyen anneden; hijyenik koşullarda sağılmış  süt adresinize en kısa zamanda teslim edilir”

(Arzu edilirse dondurulmuş paketler halinde)

Ana: Ak sütünü satışa sunuyor.

“Bebeğimi yeterince emziriyorum; artanını satışa sunuyorum” Savunması; bana pek inandırıcı gelmiyor.

Doğa sanki işini bilmiyor.

İnsan yavrusunun ihtiyacına göre ayarlıyor.

Ne o öyle? İhracat fazlası tekstil ürünleri misali; Yüce akıl fikir versin. Benim kafam bu işe yatmadı.

Allah bilir; bu işkadınları bebelerini hamburger ve cock ile beslerler; belli mi olur.

Ana sütünün satışı; Almanya Avusturya gibi Avrupa ülkelerinde yasak değilmiş.

Bu yazıyı okuyup da sakın kimse şytn’a uymasın.

Biliyorum uyarıya gerek yok, ülkemin anaları böyle şeylere bulaşmaz; boş yere kuruntu işte…

 Yetimin ihtiyacı olmaz lâkin komşunun öksüzünü emzirmek sevaptır.

Antik çağlardan beri bu tür yardımlaşmalar hep olmuştur.
Sütana kavramını biliriz.

19.Yüzyılda kendi yavrusunu başkalarının memelerine muhtaç etmek modaymış; acayip bir moda akımı ama günümüzdeki moda akımına bir yakıştırma yapmakta bir kadın olarak zorlanıyorum.

Bunun dışında Amerikalı magazin dergisi Wired: İnternet üzerinden satışa sunulan ana sütlerinin; insan sağlığına büyük zararlar verebileceğini yaza yaza bitirememişler.

Mikroplu mu, hastalıklı mı; pastörize olmuş mu olmamış mı kimin umurunda?

Ah be insanoğlu; sütün yok anlıyorum da…

İnsan kızı, anası…Bazen seni anlamakta güçlük çekiyorum.

9 Ocak 2012 Pazartesi

Alev Meisel/İzmir