Siyah beyaz bir fotoğraf (5)

Eşyalarımı toplarken senin ders kitaplarının arasında birkaç siyah beyaz fotoğrafını buldum.

Fotoğraflar hiç solmamış ve sararmamışlar tıpkı senin gibi.

Çekildiği gün gözlerindeki parıltı nasılsa hala aynı parıltı var şu an bile.

Hangileri biliyor musun?

Özellikle bir ağacın altındaki resmin.

Çok güzel…

Ağacın altında çekilmiş bu fotoğraf sanki senin hala yaşamana neden oluyor bunu hissediyorum.

Neden biliyor musun?

Her zaman gülümseyen gözlerin, sıcacık sevecen bakışların, uzun saçlarından zamanın hiç eksik etmediği çiçekler, bu özelliklerin bugün seni sen yapan , farklı kılan ve yaşamana neden olan şeyler.

Hatırlıyor musun o resmi?

Güzel bir bahar günü arkadaşlarınla derse girmeyip adaya gitmiştiniz, vapurdan indiğinde gördüğün manzara muhteşemdi.

Uçsuz bucaksız alabildiğine kırmızı bir Gelincik tarlası , harika bir şeydi bu gördüğün. Hayatında o kadar çok gelinciği hiç bir arada görmedin biliyorum.

Sonrasında hep bu gelincik tarlasına özlem duydun. Her bahar gelincikleri görmek için sürekli gittiğin yollara bakıyordun ve hala bakıyorsun.

Sen gelincikleri o zaman sevmeye başladın gelinciklerde seni.

Sen bir gelincik oldun, yaşamın bir rüzgar belki de bir fırtına.

Ne kadar narin olurlarsa olsunlar her bahar geldiğinde tüm bunlara dayanan bu çiçeklere benzemeye başladın.

Gülümsüyorsun karşımda, hala aynısın hiç değişmemişsin, zaman sanırım seni olduğun yerde bırakıp yoluna devam ediyor ve sen aynı kalıyorsun.

Her zaman söylediğim şeyi tekrarlamak istiyorum yine bu akşam;

‘’Senin gözlerinin dudaklarınla oluşturduğu tebessümü defalarca seyredeceğim’’

hiç bıkmadan ve her sayfada.

Bana gülümseyen ve saçlarında çiçekler olan bu genç kızı hiç yalnız bırakmayacağım.

Kendimi senin yerine koymaya mı başladım acaba anlayamıyorum çok garip bir duygu bu.

Fotoğrafın içine giriyorum ve senin yaşadıklarını sanki ben yaşamışım gibi hissediyorum.

Seni çok özlemişim buna eminim sende beni özledin duygularımız karşılıklı sanırım.

Ve şimdilik hoşçakal , yarın olmasını sabırsızlıkla bekleyeceğim.

Gelincikler yaşamından ve tebessümlerin dudaklarından hiç eksilmesin.

Tülin KARAMAN

tulin_gokmen@yahoo.com