Siyasal hacim ararken

Seçim sonuçları beni üzdü, sinirlendirdi, güldürdü.

İnsan bilimleri profesörlerinin deli saçması yorumları beni zıvanadan çıkardı.

Meclis’e 8 parti girdi. Hiçbiri benim siyasal eğilimimi temsil etmiyor. Gerçek bir sosyal demokrat parti ederdi. Şimdiki koşullarda sosyal demokrat sayılmam ama onu desteklerim.

Bu ülkedeki Müslümanlar’dan tiksiniyorum. Gül’ün laik-Müslüman ayrımının kalktığını söylemesi ikiyüzlülüğün daniskası. İnsanlar oylarını bir kez daha sattı. Sınıf atlama uğruna, Türkiye’yi yeni bir Kurtuluş Savaşı ile bile kurtulamayacak bir yola soktular.

Olabilir, herkesin kendi seçimidir ama bunu tüm Türkiye’ye zorbalıkla dayatıyorlar. AKP’nin zerresi demokrat değil.

Benim için özgürlük, hep ekmekten önce geldi. Eşitlik ve kardeşlik, öz kardeşlerimden başlayarak, asla inanmadığım diğer bir yalan söylem oldu. Bunu özellikle erkek dost ve arkadaşlarım için söyleyebilirim. Bütün insanlar sevgiyi savunur ama anında akrep gibi sokmaktan çekinmezler. Aziz Nesin’in dediğince, bu halkın % 60’ı değil, % 99’, 5’u aptal. Her inançtan 3-5 aklıselim insan var, o kadar.

TBMM’ye bakalım:

CHP laik, ben ateistim.

MHP uç milliyetçi, ben Türkiye’nin parçalanmaması (eyaletsizlik) dışında anti-nasyonalistim.

AKP ve ANAP (Yılmaz) liberal. Bu ülkenin 24 yılda ne duruma getirildiğini doğrudan yaşadım. Herkesin ağzında aynı söz: Yok Özal’ın zamanında, yok Çiller’in zamanında para görmüşler. O paranın kimden çıktığını düşünen yok.

BBP, hem milliyetçi, hem Fethullah’çı. O adamın 1 milyar doları nereden bulduğunu bir kişi bile sormadı şimdiye kadar.

DTP’lilere karşıyım. Eyalet ve/ya Türkiye’den ayrılmak istiyorlar. Takiyye yapıyorlar. ABD’ye ve AB’ye güveniyorlar.

ÖDP’nin kurulmadan önceki günlerinden başlayarak, kuruluşu sürecini Vakıf’ta 1994’ten beridir izliyorum. Tanıdıklarım üye oldular, onlara oy verdiler. Şimdi herkes vazgeçti. Hayal kırıklığına uğradılar.

Geriye kalıyor bağımsızlar. Genç gibi, 7.000 oyla seçilse bile, onlara hiçbirşey demem. Anadolu’da hala feodal düzen var. 21. Yüzyıl’da yarı göçer yarı tarımcı bir toplum düzenini hala rahatça sürdürüyorlar. Kendileri bilir. Toprak onların çünkü.

9 kümeyi de irdeledim. Bana hitap eden hiçbir söylemleri olmadığı gibi, nikahsız birlikte yaşamaktan, hoparlörlü cami sesinin susturulmasına kadar istediğim özgürlüklerin hiçbirini bana sunamazlar, tenezzül bile etmezler, çünkü adam yerine koymazlar. Haa, param olsaydı, o zaman durum değişirdi.

Şu an TBMM’de bağımsız milletvekili olsaydım, en çok yakınacağım konu her gün gelen ziyaretçiler olurdu. Aç yavru kuşlar gibi, sürekli cıyak cıyak birşeyler talep edecekler.

Ankara’da 4-5 yıl yaşayamazdım.

Ancak, madden resmen köşeyi dönerdim. Şu an ayda harcadığım ortalama paranın 5-10 katı bir maaş ve yeniden seçilmesen bile devam.

Ne söylerdim tek başıma?

Gelecekbilimde yazdığım ana konuları iyice sulandırarak yavaş yavaş kamuoyu gündemine sokardım. Milliyet Blog’da alıştıklarına göre, en azından yeni konuları duymaya alışırlardı. Çocukları da o konularla rahatça ilgilenirdi.

Tek başıma demokrasiyi arttırabileceğimi sanmıyorum. Cami sesini kısmayı bugün Meclis kürsüsünden söylesen, linç etmeye kalkarlar adamı. Birbirlerini az mı dövdüler, tabancayla adam mı öldürmediler?

Ancak tüm şu satırları tahayyül edebildiğime göre, yine de umut var demektir. Eskiden gıkımı çıkaramazdım, ateizmimi son birkaç yılda açıkça söyleyebiliyorum ancak.

Eğer AKP AB uyum yasalarını çıkarırsa, bana sanılanın çok ötesinde hacim açılır. Başkasının şeyiyle gerdeğe girmek olsa da, yaşlılıktaki özgürlük, bana gençlikteki özgürlükten daha çok gerekli. 3-5 kişiyi yerime yetiştirebilirim hiç olmazsa.

Yorgun, bitkin, bezgin, umutsuz ama inatçıyım. Düşmana inat sağ kaldım, yine öyle yapacağım. Biraz da onlar mutsuz olsun. Sokakta ateizmi konuşunca insanlar çok mutsuz oluyor, oradan biliyorum.

Türkiye böyle. Daha beter de olabilirdi, daha iyi de.