Siyasi bir yazı.../ Ben, National Golf Club'da, golf oynarken!

Milliyet'den Hasan Pulur ağabey, golfle ilgili biraz geç kaldığını vurguladığı yazıyı yazınca, ben de günlerdir kırpıp kırpıp, düzeltmeme rağmen, noktalama işeretlerinden dolayı reddedilen yazımın başlığını da değiştirip, fırsattır diyerek tekrar yayına verdim! Artık herkes golfün sınıfsal özellikler taşımayan ve yalnız bir zengin sporu olmadığını ve briçin de bir kurmay oyunu olduğunu ve de Atatürk'ün bu konudaki tepkilerini anlamıştır ümidiyle!

2000'li yılların başlarında, ta New York'lardan kalkıp gelip, İstanbul'da İstanbul Golf Kulübü'nün bu günkü kaptanı Mustafa Koç'la golf oynamaya çalışan, eski iş ortağımın sayesinde, ben de bu zarif, centilmen sporuyla ilgilenmeye başladım... Bu zaman içersinde öyle bir tutku haline geldi ki, işimi gücümü bazen yardımcılarıma veya iş ortaklarıma bırakıp, bir ara, bu sopayla ak topun peşine düştüm! Dünya işte!

Golf karşılıklı güven esasına dayanan bir oyundu... Oyuncular inceliğe dayanan ciddi bir disiplin içinde, birbirinin haklarına zarar vermeden, sportmence mücadele ederlerdi... Bir centilmen oyunuydu yani... İstanbul Golf Kulübü, 1895 yılında kurulduğuna göre, bizim ''Üç Büyükler '' kadar eskiydi ve onun da kuruluş tarihi Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemlerine gelip dayanıyordu...

Cumhuriyet döneminde de Atatürk, arasıra at üstünde, zamanın İngiliz Konsolosu P.Loren'i ziyaret amacıyla bu kulübe gelir, bu dostuyla kahve sohbetleri eder, arada sırada da, kulüpte vuruş denemeleri de yaparmış...

Bu geleneksel oyun, bu günlerde basını işgal eden golfle ilgili anlamlı yorumların, yorumlarının aksine bazı zamanlama hataları dışında, birçok kalburüstü yurttaşımız gibi, değerli bazı subaylarımızca da çok doğal bir hobi olarak sürdürülmeye çalışılıyor! İstekli yurttaşlarımız, bu güzel dinlendirici sporu, bir bütçe ayırarak İstanbul'da, üç önemli tesiste yapabilme özgürlüğüne sahiptir! Bildiğimce; İstanbul Golf Kulübünde, Kemer Country'de ve Silivri Klassis tesislerinde, özgürlüklerini kurallar içinde kullanabilirler!

İstanbul Golf Kulübü, bu gün Yeni Levent'te ve Harp Akademileri'nin içinde! (Hafta içi 85 YTL, hafta sonu da 135 YTL ücretle ki eskiden dolar olarak , 35-50 dolar'dı, spora meraklı halkımızın da, kurallar dahilinde, hizmetinde! )

Yok büyüklerimize özenip de, Antalya'da bu işi öğrenmek ve yapmak istiyorum derseniz, Toros dağlarının eteklerinde, kesilip kesilip azıcık kalmış, Çam ve Okalüptüs ağaçlarının gölgesinde, National Golf Clup'da, başlangıç seviyesinde, 50 dolar/saate, bu işi kıvırabilir ve önemli şahıslarla birlikte, bu güzel havayı ve ambiansı soluyabilirsiniz...

Doğu halklarından Japonlar da golfe meraklı bir bir ulustur ve İstanbul'daki golf sahalarının iyi müşterileri! Çalışkan ve bizle Tanzimat yıllarında Batılılaşma sürecine girmiş ve kalkınıp bizi geçmiş ve bir ara da Militarizm'e soyunmuş bir toplum! Ve onlar Batı'dan tam üçyüz yıl önce laikliğe geçmiş bir ulus! Ve laikliklerinin temelinde bizim gibi Atatürk'ün ölümünden sonra formu bozulmuş taklit laiklik değil, konfüçyüs felsefesi yatar! Her alanda olduğu gibi golfte de başarılılar... Yaptıkları utanç verici bir hatayı da ölümle karşılıyacak kadar onurlu ve cesur... Golfü bilen bir Japon'la sportif bir zevk ve keyif için, bir oyunu oynamak isterdim...

Önce ''Golf Etiketi''ni öğrendim sonra da oyunu... Golf Etiketi; golf oynama alanında ve oyun aşamasında, uyulması gereken güvenlik, saha içi kurallar ve görgüyü içeriyordu... Evet, bu sporda ''Görgü'' çok önemli bir kuraldı! Bu ''görgü'' o kadar önemli bir kuraldı ki, bu büyük oyunda, bir görgüsüzlük, ufacık bir yalan orada hemen yankı bulur ve siz bir şeyleri algılamaya çalışırken, oyundan tasfiye edilirdiniz! Kurallar başka bir şeye izin vermezdi...

Ben bu yüzden içten oynanan gerçek golfün, disiplin ve spor ahlakını severim... Ve sporcunun ahlaklısını... Atatürk de severdi! Siz de sever misiniz?

9.10.2008 / Tarabya