Siyasi Hayatım..

Altı yaşındaydım, siyaset ile solumda oturan (annemin dayısı, babamın halasının kızının beyi) rahmetli Kazım Altay’ın 1966 senato seçimleri adaylığı yıllarında tanıştım.

Dayımın tosba vosvogeni vardı. Sinop’un ilçelerini – köylerini gezip gelirler, evde “ordan oy gelir, buradan oy gelmez..” konuşmaları yaparlardı.

Bir gün, hiçbirinin ağzını bıçak açmadı. Anladığım /anlayabildiğim tek şey; Parti, Sinopluların her işine Ankara’da koşuşturan dayımın yerine birinci sıraya başka bir aday koymuş.!

O gün, altı yaşında siyasi hayatım bitti.

Yıllar içinde bizde çoştuk, koştuk, yürüdük, bağırdık.. Ama çocukken yaşadığım siyasi travmayı hiç atlatamadım.

Eğer siyaset, “insana hizmet” için yapılıyor ise, Cemil Meriç’in dediği gibi;  En büyük ihtiyacımız hoşgörü, en büyük düşmanımız önyargıdır.!