Siyasi partiler ve parti içi despotizm

Siyasi partilerin liderleri, üzerinde günlerce kafa yorarak, oluşturdukları aday listelerini dün Yüksek Seçim Kurulu’na teslim ettiler.  

Aday adayları listelere girebilmek için geçen hafta boyunca Ankara’da parti genel merkezlerinde nöbet tutarak, kulis yapmaya çalıştılar.  

Her ne kadar liderler “biz komisyonların çalışmalarını ve temayül yoklamalarını esas alarak listeleri belirliyoruz.” deseler de, gerçek farklı.  

Geçmişte olduğu gibi, bu sefer de yine genel başkanların ve yakınlarındaki bazı isimlerin aday listelerini belirlemede etkili oldukları bilinmekte.  

Farklı zeminlerde “parti içi despotizm”e karşı olanlar dahi böyle zamanlarda liderleri tarafından tercih edilmekten zevk alırlar.  

“Bu nasıl anlayıştır?” veya “böyle parti içi demokrasi olur mu?” demeyin. Çünkü bu çarkın işleyiş şekli hep böyle olmuştur.  

Şayet birileri suyu bulandırmazsa, aday adayları listeye girmeseler dahi, liderlerinin kararlarını sorgulayamazlar.  

Bu ve benzeri diğer davranışlar partilerimizin, parti içi demokrasilerinin işlerliğine çarpıcı örneklerdir.  

Çarkın böyle işlemediğini iddia eden varsa, son aday listelerinin oluşumunda izlenen yola bakmaları yeterli.  

Bir süre önce hem iktidar hem de muhalefet partileri aday adaylarının başvuruları sonrası, adaylık için temayül yoklaması yaptılar.  

Temayülde ilk sıralara yerleşen adaylar, Ankara’da genel başkanlarca yapılan yeni sıralamalarda, listelere bile alınmadılar.  

Bütün partiler için ilimizde sıralamaya giren isimleri tek, tek saymak da mümkün. Ne yazık ki artık bunları konuşmanın hiç bir önemi kalmadı.  

Hani derler ya “Atı alan Üsküdar’ı geçti.” Aday adaylarını listeleme ve YSK’ya teslim süreleri sona erdi.  

Bu saatten sonra herkes kendi kaderine razı olmalı, liderlerine ve onların mutlak hâkimiyetlerine kayıtsız, şartsız boyun eğmeli!..  

Her şeye rağmen alışık olmayıp, gürültü koparacaklara şimdiden "kolay gelsin" demekten öte söz bulamıyorum.