Siyasi Partilerin Sahipleri

Siyaset çok garip bir uğraş hatta profesyonel bir kazanç kapısı, yani bir nevi yatırım. Çünkü fabrika kurmaktan, klasik işlere girmekten daha farklı, yerine göre de kazancı fazla bir uğraş…Hele bu az gelişmiş, fazla karışmış, karıştırılmış, çok dövüşmüş ülkelerde demokrasi kurumları tam da oturmamışsa yani bir nevi mafya tarafından idare edilen devlet görüntüsüyse bileği güçlü olanı düzenin başına getiriyor. Nispeten devlet düzeni oturmuşsa mafya ikinci plana düşse de etkisi sıfırlanmaz. Yani en nihayetinde adamlar öldürüyor kardeşim!

Ülkemizde de neredeyse her yıl yeni partiler kurulur. Biz de görürüz, son derece güzel şov bakımından bir eksiği olmayan gruplarda hep bir konu açık kalır. Soru şudur ve asla sorulmaz. “Yatırımcı kim?” Yani olur da böyle bir parti kursak kaça patlar bu iş bize? Masrafı nedir? Öyle ya bir bakkal dükkânı açmak için bile belgen olacak, işyeri açma belgesi, dükkânı bulacaksın, dükkânı işine göre elektrik su ve diğer tüm hatlarını çekeceksin, kirada anlaşacaksın, kiradan sonra stopaj, muhasebeci parası aylık giderler; su elektrik gaz var da var…

Bu siyasi partileri dükkânı açarken başta devletten para alamazlar. Bu durumda birinin parayı ortaya koyması lazım. Ve belli bir zaman diliminde de bu parayı yanacağını bile bile feda edecek kadar zengin olması lazım diyorlar. Sıradan vatandaşlarda böyle bir güç yoksa parayı kim veriyor. Ya da mevcutlara ilk kurulurken, kuruluş aşamasında kim vermişti. Kısacası sermayedar, yatırımcı kimdir.

Diyorlar A partisi kurulmuş şansı nedir? Oy verir misin? Patronu bilirsem neden olmasın. Kısacası para sonuçta yatırımcıya gidecekse, farz ederim ki parayı Türkiye’den buldular, yatırımcı Türk en azından para Türkiye’de kalır diye düşünebilirim. Aksi durumda “parayı verenin düdüğü çalacağını” söylerken Nasreddin Hoca gülün diye demedi diye düşünmekteyim.