Siyasi ve fikirsel evrimim (Kronolojik olarak)

Yıl 1993..
6 yaşındayım, okula henüz başlamadım.
En küçük amcamın düğünü var, bense ortalıkta geziyorum.
Elimde çıtaya takılı bir bayrak, sallayarak geziyorum.
Bayrak, ne bayrağı mı?
Çoşkulu Erbakancılar olan teyzemgilden aldığım
Refah Partisi bayrağı...

Yıl 1999..
O yıl yapılacak olan seçimlerde
MHP'yi destekliyorum.
12 yaşında bir çocuğum.
Ve o yaşta bir çocuk olarak seçim yapılan okula gidip oyların sayımını izledim, hangi parti daha çok oy alacak, diye merakla...

Yıl 2000..
Arkadaşlarla tren yolundan taş toplayıp üç hilal resimleri yapıyoruz.
Fotoğraf çekinirken, ellerimizle kurt işareti yapıp, öyle poz veriyoruz.

Yıl 2002..
Liseye yeni başladım..
Seçimler var, o yıl..
Gönlüm yeni kurulan parti de..
Yani Ak Parti...
Seçimlerde gene okuldayım..
Heyecanla sandıkların açılmasını bekliyorum.
15 yaşında ergen bir genç olarak, sayıma yardım ediyorum.
Akşam eve gelip de,
TV'den Ak Parti'nin zaferini görünce çok seviniyorum.

Yıl 2006..
19 yaşındayım, üniversiteyi yeni kazandım.
Okulun ilk haftaları..
Ders yeni bitmiş, çıkacağız sınıftan..
Üst sınıflardan bir kaç öğrenci sınıfa dalıp,
'Kız arkadaşlar çıkabilir, erkekler kalsın, bir şey konuşacağız' dediler.
Fakültenin ülkücüleriymiş, teşkilatlarına davet ediyorlarmış, katılmamızı önerirlermiş.
Ve katılanlardan biri de bendim.
Artık, bir çok başkanımız, reisimiz, kantinde de masamız vardı.
Hiç unutmam, müzikli güzel bir gece programı yapmıştık.
Üzerime bir takım elbise giymiş, yakama da bir Türk bayrağı rozeti takmıştım.

Yıl 2007..
Seçimler vardır o yıl..
Ne kadar ülkücü olsam da, bir türlü benimseyememiştim.
Ak Partiyi desteklemeye devamdı yani..
Seçimler yaklaşırken teyzeoğlum,
Ak Parti hakkında kafamı bulandırmış, bana Saadet Partisi'ne oy vermemi önermişti.
Babamın isteği üzerine, ilk oyumu MHP'ye verdim.

2008 ve 2009 kafamda karizması çizilen Ak Parti,
tekrar parlar...
'Van Münit' çıkışı gönüllerimizi coşturur..

Yıl 2010 olur..
Doğuştan beri kendimi 'sağcı' diye adlandırmıştım,
Solculuğu ise bir sapıtma, bir yoldan çıkma, bir şeytan tuzağp olarak görmüştüm.
Aydınlandıkça anladım ki, sağcılığın şeytani fikirlere daha yakın olduğunu; ve şaşırdım, birbirine yardımlaşmayı öğütleyen dinin üyelerinin kendilerini 'sağcı' olarak adlandırmasına...
Daha çok aydınlandıkça geçmişte lanetle andığım fikre yakınlaşmaya, şevkle andığım fikirden ise uzaklaşmaya başladım.
Kemalistleri ve Ulusalcıları solcu olarak görüp, kendimi yakın hissettim.

Yıl 2011 olur..
O yıl seçimler vardır.
350 seçmenin olduğu köyümüzden
CHP'ye 4 tane oy çıkar; o oylardan biri benimdir.
Evet, benim.
Seçimden iki yıl önce ben,
Facebook'ta bir grup kurmuş, adını 'Baykal Çarşaf Giyse Gene CHP'ye Oy Vermem' koymuştum.
Koymuştum ama, Onur Akın'dan 'Geliyor, geliyot Kılıçdaroğlu' şarkısını dinleyerek
CHP'ye oy vermiştim.

Yıl 2012 olur...
CHP'nin, Kemalistlerin ve Ulusalcıların solcu olmadığını anlarım.
Milliyetçiliğin solla bağdaşmadığın, her türlü ve her çeşidine karşı olduğunu anlarım.
CHP'nin, Kemalistlerin ve Ulusalcıların milliyetçilik bakımından MHP'den farksız olduklarını görürüm; tek fark ise coğrafya, biri 'ille de Ötüken' diyor, ötek de 'ille de anıt kabir...'

(AKP'liler üzülmeyin ama bir şey diyeceğim:
Biliyor musunuz, partiniz CHP'den daha çok solcu..
Ben sizin yerinize olsam, iltifat olarak kabul ederim.)

Yıl olmuş 2013..
Şimdi olmuştur artık..
Partilerden, simgelerden, ideolojilerden kendini soyutlamış bir Mustafa vardır artık..
Apolitik, tarafsız..

Not: Fikirsel olarak kendimi hümanizme, anarşizme ve sosyalizme yakın hissederim, fakat savucusu ve propaganacısı değilim.

2. Not: Gündemi takip etmek, olanlar hakkında yorum yapmak, eleştirmek siyaset yapmak değildir, apolitik olmaya halel getirmez; bilakis duyarlı insanların üzerine düşen görevdir.

-Mustafa Yıldırım - 22.06.2013