Siz hiç kardelen çiçeği gördünüz mü?

Toprağı kaplayan bembeyaz kar örtüsüne inat,  vargücü ile karları delerek  kendisine  açtığı zorlu bir  yolda, amacına ulaşmak uğruna yavaş yavaş süzülür ve çıkar karların üzerine. Ulaştığı bu  haklı zafere şükredercesine başını göğe yükseltip, yeşil yapraklarını dua eder gibi iki yana uzatarak,  duru güzelliği ile mağrurca açar kimsenin ayak basmadığı ıssız yerlerde.

Çocuk halimle gördüm ben Kardelen Çiçeğini. İç Ege Bölgesinde Uşak'ın Karahallı ilçesinde, ilkokul ikinci sınıfa giderken, okul ve ev arasında yürüdüğüm yolun kenarında, karların üzerinde açmış sıradan bir çiçekti işte o zamanlar.Sadece sıradan yalnız bir çiçek!!  Gözlerimi, kaybolana kadar ondan ayırmadan yanından öylece geçip gittiğimi  hatırlıyorum. Ne gariptir ki o sıradan çiçeğin o mağrur görüntüsü hafızamdan hiç silinmedi. Zaman ilerledikçe o sıradan resmin her karesi anlam kazanmaya ve değerlenmeye başlıyordu. Çünkü varoluş hikayesinde hayatın insanlara öğretileri gizlenmişti;

Siyah ve beyaz rengin hakim olduğu soğuk kışın ortasında eşsis rengi ile öleceğini bile bile korkusuzca açışı, buz gibi havada sıcacık duruşu, en zor şartlara karşı asi direnişi.......

Ve bana yine aynı resmi hatırlatan tesadüf eseri okuduğum o anlamlı hikayesi;

''Kardelen çiçeği, etrafındakilerin dostlarının anlatımıyla güneşe aşık olur.Aslında hayatında güneşi hiç görmemiştir.

Çünkü bilir ki güneşi gördüğü an canından olacaktır.

Ama bu aşk içinde öyle büyür öyle büyür ki artık dayanılmaz

bir hal alır ve Allah'a dua eder,bana bir defacıkta olsun güneşi görmeyi nasip et diye.

Ve bir gün dayanamaz Allah'ın huzuruna

çıkar ve şöyle der;

"Allahım güneşi görmem için bana izin ver."

Allah'ta ona şöyle seslenir;

"Ey kardelen bilmez misin ki sen narin bir çiçeksin ve güneşle

karşılaştığın an canından olabilirsin.İyi düşün sana 2 gün

mühlet veriyorum, ya güneş ya canın ."

Kardelen yüce rabbinin huzurundan ayrılır ve düşünür.Ama içindeki güneş sevdası adeta onu içten içe kemirir.2.günün sonunda Rabbinin huzuruna çıkar ve şöyle der;

"Bu aşk beni öyle büyüledi ki güneşi görmek için can atıyorum.

Allah'ta ona;

"Cesaretini taktir ederim ey kardelen ama bir yandan da

üzülürüm,çünkü canından olacaksın." der. ve kardelen güneşi görmenin aşkıyla tutuşurken karın üstüne çıkmaya karar verir. Tam o beyaz karın içinden kafasını

çıkardığı an güneşi görür,ama ona daha önce söylendiği gibi

canından olur.

Bu olay herkesin kalbinde yer eder.Herkes çocuklarına ve torunlarına

bu olayı anlatır,nasihatte bulunurlar.

"Eğer günün birinde aşık olursan,birini çok seversen __KARDELEN__ gibi cesaretli ol.

Eğer ___KARDELEN___ kadar cesaretin yoksa Sakın Aşık olma!!!''