Siz neyinizi paylaşmayı seviyorsunuz?

Lise ve hatta ortaokul sıralarından geçmiş hepimizin hafızalarında yer etmiştir o meşhur üleştirme sıfatları. Paylaştırma kavramı veren sıfat. Paylaşma, paylaştırma…

Hepinize beşer elma veriyorum dediğinizde paylaştırma yani üleştirme sıfatı kullanmış oluyorsunuz.

Paylaşmak aynı zamanda samimiyetin de göstergesidir. Öyle olmasaydı paylaşma yerine kuru kuru vermek ya

da teslim etmek fiilini kullanırdık.

Ancak paylaşmanın içinde duygu vardır, fedâkarlık vardır.

İnsanların birbirleriyle şiirlerini paylaşmalarına ya da hayatı paylaşmalarına bir şey dediğimiz yok.

Ya da iyi bir dinleyiciyimdir, sıkıntılarını benimle paylaşabilirsin cümlesinden de bir rahatsızlığımız yok

elbette.

Onlar da hayatın olmazsa olmazlarındandır. İnsanların birbirlerine manevi yönden destek olması demektir.

Ancak paylaşma işinde maddi değerler söz konusu olduğunda, aynı azim ve kararlılık gösterilemeyebiliyor.

Seninle şiirlerini değil de, tayınını paylaşıyorsa bir arkadaşın, işte bu en güzel olanıdır.

Zorlu bir sınav öncesi anlaşılması en güç konunun püf noktasını yakalamışsa bir arkadaşın ve menfaat gözetmeksizin bunu tüm arkadaşlarıyla paylaşmak için seferber olmuşsa, işte bu da yine en güzel olandır.

Kadir Has.

Soyadı gibi has bir insan olduğunu yazdı basın önceki gün.

Has, tertemiz, katışıksız.

Kendisiyle hiç karşılaşmış mıydım, onu tanıyor muydum?

Hayır!

Gerek de yok zaten.

O, hayatı, haberi ve belki de şiirlerini değil, servetini paylaşmaya çalıştı tüm Türkiye ile.

Azımızın başarabildiğini başardı.

Vatan borcumu ödüyorum diyordu.

Bu şiarla yola çıkmıştı.

Örnek alınası bir dava adamından farkı yoktu ki onun.

Nur içinde yatsın.

Başta eğitim hayatına katkılarını kimse unutmayacak.

Aslında çok kutsal bir kavram olan paylaşmayı, sözlük anlamına yeniden döndüren adam, mekânın cennet olsun.

Sabrın sonu ile