Sizi Bilmem de Ben Çok Özlüyorum Hatırlayanlar El Kaldırsın

          80 lere, 90 lara şahit olduysanız,  fotoğrafa bakınca zamanda yolculuk yapmamak mümkün değil öyle değil mi? Hayat türküsünü yeni yeni söylemeye başlamışken ekranla tanışmak güzel ve farklı bir duyguydu. Tek kanallı yayın hayatından çok kanallı yayın hayatına geçerken nasıl da heyecan duymuştuk.

          O döneme çocukken şahit olmak sanki daha bir başkaydı. Ekranın karşısına kurulunca Şirinler' i gördüğün gibi iyi bir çocuk olmaya çalışmak iyi bir çocuk olunca Şirinler' i görebilme ihtimaline sıkı sıkı tutunmaktı. Şeker Kız Candy'  nin büyülü dünyasına yolculuk yapmak, Nills ve Uçan Kaz' la bulutların üzerinde süzülmek onun kanadına tutunup yer yüzüne kuşbakışı bakmaktı. Tazmanya Canavarı' na ağız dolusu gülmek, Tom ve Jerry arasında ayrım yapamayıp ikisine de kıyamamaktı. Pembe Panter'  in jenerik müziğinde kaybolmak, Temel Reis' in gücüne hayran olmak, gölgelerin gücü adına He Man' e arka çıkmaktı. Varyemez Amca' nın altın havuzunda yüzmesine dalıp gitmek, Red Kit ile Daltonlar' ın amansız kovalamacasında heyecan duymak, bir anda yok olan sevimli hayalet Casper' ı sağda solda aramaktı... Sonra arkadaşlığı, sevgiyi, saygıyı, paylaşmayı, saymayı, çocukça şarkıları öğrendiğimiz Susam Sokağı' nda Minik Kuş, Edi Büdü, Kurabiye Canavarı' na, Tırtıl' a kahkahayı basmaktı. (Güzel Tırtıl, şirin tırtıl. Tırtıllar asla asla asla kahverengi bot giymez... Ne zaman tırtıl görsem çocukluğumdan kalma bir gülümseme belirir yüzümde...) Var gücünle Tatlı Cadı gibi burnunu oynatmaya çalışmaktı. Olmuyor mu Hay Allah, eyvah eyvah hayıflanmaktı. Bay Meraklı' yla eğlenceli vakit geçirirken mırıldandıklarını anlamaya çalışmak, Kara Şimşek' in o günkü macerasını beklerken meraktan çatlamaktı. Lassie' nin anlatmak istediğini yürekten hissetmek, Barış Ağabey' le 7 den 77' ye mutlu olmaktı. Gezelim Görelim' le yurdumuza hayran kalmak, Anadolu' dan Görünüm' ün jenerik Müziği başlayınca yeni programda ne var diye heyecan duymaktı. Ve Erkan Yolaç' ı taklit edip Evet Hayır oynamak, Ressam Bob' un fırçasına hayran kalıp onun gibi resim yapmaya çalışmaktı... Bir de diziler... Dallas ı izleyip Ceyar' a gıcık olmaktı. Köle Isaura' ya kıyamamak, Cosby Ailesi' ni izlemeye doyamamaktı. A Takımı' yla maceradan maceraya koşmak, Mavi Ay başlasın diye uykusuz kalmak, Cinayet Dosyası' nda olayları Bayan Fletcher' dan önce çözmeye çalışmak ani bir durum karşısında yüreği hoplatmaktı. Ah Perihan Ablamız, Bizimkilerimiz, Kaynanalarımız,  biricik Süper Babamız ... Onları izlerken ailenin önemini,sevmeyi, saygı duymayı, mutluluğu, güveni, hüznü yüreğinin derinliklerine kadar hisssetmek, komşuluğun, tatlı çekişmelerin, yardımlaşmanın, kıymet vermenin, paylaşmanın ve ortak olmanın tadına varmak, ince mesajları örnek almaktı. Hele Hababam Sınıfı ve onun sıcaklığında, samimiyetinde Türk Sinemaları... O zamanlar her izlenenin tadı ayrıydı. Anımsadıklarım ve buraya sığdıramayacağım ne güzellikler...

          Şimdilerde renkli camın ardıyla pek aramız yoksa da, bir zamanlar aramız pek güzeldi. Daha izlenesi, daha kaliteli, daha gerçekçi, daha içten, daha insancıl, daha daha daha... olduğu zamanlarda... Neyse öyle işte geldim, andım, gidiyorum...

Bir sonraki buluşmamıza dek sağlıcakla kalın...

SİBEL YILMAZ