Sizi görebilirim

Gecenin dert yükünü almış, sabah mahmurluğuyla evlerin pencereleriyle öpüşen rüzgar gibiyim. Önümde sürüklediğim yapraklara takılıyor ayaklarım, sendeliyor, başım dönüyor, ağaçlara tutunuyorum. Kıvrılarak akan küçük bir dere gibiyim boğazım düğümleniyor arada. Taşıdığım küçük çakıl taşlarının anne özlemine dayanamayıp, oldukları yerde bırakıyorum onları. Kimselerin gidip görmediği sarp bir yamacım, güneşle buluşmayı bekleyen. Üzerimde uçuşan kelebeklerin kanat çırpışlarıyla mırıldanıyorum arasıra. Karabulutların dağılmasını bekleyen bir martıyım, yağmururu çağırıyorum kaşınan kanatlarımı okşaması için. Terkedilmiş bir kedi yavrusuyum, ismini dahi bilmediğim bir çöplükte, inlemelerime gelen olmuyor küçük köy çocuklarından başka. Rüya görmekten aciz bir budalayım, uyumak için göz kapaklarımı iğne iplikle dikmeye çalışıyorum. Her akşam aynı cümlelerini okuduğum kitabın en duygulu anında balkona çıkıyor, sigara yakıyorum dumanını içime çekmeden. Bir rüzgar, bir dere, bir yamaç, bir martı, bir kedi olabilirim. Hangi birimiz yaşarken hisseder ölümün acısını, duyabilir mi olmayan birinin kahkaha seslerini. Hemen, şu anda, şimdi ölebilirim. Siz görmeseniz de ben sizi görebilirim...