Sizin resmi tarihiniz

Bu bana “Tarih tekerrürden ibarettir” özdeyişini anımsattı. 

 

Acaba öyle mi? 

 

Tarih tekerrür ediyor mu?

 

Hiç sanmıyorum. Tarih tekerrür etseydi insanlar ders alırlardı diye düşünüyorum.

15 yıl kadar önceydi birkaç arkadaş toplanmıştık sohbet ediyorduk. Mühendis olduğunu söyleyen genç biri de vardı aramızda. Söz döndü dolaştı Kurtuluş Savaşına geldi Mühendis olan genç birden söze “Sizin resmi tarihinize göre” diye başladı. Ben “anlayamadım ne demek istiyorsun bizim resmi tarihimiz ne demek?” dediğim de “Okullarda okuttuğunuz resmi tarihle dayatıyorsunuz bize yanlış bilgileri” dediği zaman gerçekten çok şaşırmıştım. O ise gerçek tarihin İslam tarihi olduğunu iddia ediyordu. 

 

İki ay önce gene birkaç arkadaş sohbet ediyorduk üniversitede psikoloji okumuş antropolojide yüksek lisans yapan genç bayan da söze “Sizin resmi tarihinize göre” diye başlayınca ben bu filmi bir yerde görmüştüm diye düşündüm. Gayri ihtiyarı “Resmi olmayan tarih hangisi?” sözcükleri ağzımdan dökülüverdi. Araştıran, okuyan bilime inanmış insanların beni birden ötekileştirmesi bende travma etkisi yaptı. Neden resmi tarihin sahibi benim diye düşündüm.

 

S.Kiergaard’ın özdeyişi ile iki konuşmayı da anlamaya başladığımı gördüm. Çünkü yaşamı geriye doğru anlamakta güçlük çekiyoruz. İleriye doğru da yaşadığımızı sanıyoruz.

 

Yıllar önce olan olayları bu günün koşullarında irdelemeye çalışıyoruz. Oysa bu ana gelinceye dek hiçbir şey yerinde durmamış hep ileriye doğru gitmiş. 

 

Sanırım geçmişi anlayabilseydik geleceğimizi daha iyi yaşardık. Sanki yaşadığımız çevre tarihin ilk çağlarından beri böyleymiş gibi algılıyoruz.

 

Düşünüyorum da Silivri’de, Hasdal’da yazılan kitaplar hangi tarihi anlatıyor? Sanırım resmi tarihi anlatmıyor. 

 

40 yıldır bir türlü batağından kurtulamadığımız terör hangi tarihle yazılıyor?

 

Akil insanlar gurubu diye ülkenin dört bir yanına gönderilen insanlar ne anlatıyor?

 

Derken gündeme pat diye milli içki ayran gökten düşüveriyor. Bir türlü hız kesmiyor peşinden hostesle kırmızı ruj sürmeyecek, saçlarını sarıya kızıla boyamayacak. 

Ben de bu arada kuş cıvıltıları arasında, portakal, mandalina çiçeklerinin kokusunu içime çekerek şaşkınlıkla, aklıma mukayyet olmaya çalışarak güneşin doğduğu yere bakıyorum.

 

Yarın emekçinin işçinin bayramı. Oturmuş bir takım insanlar benim istediğim yerde, benim istediğim sloganlarla, benim istediğim gibi kutlayacaksın diyor. Demiyor dayatıyor.

 

İnanıyorum ki güneş yarın daha parlak doğacak bu insanlar kendi resmi tarihlerini yazacaklar, unutmayacaklar, unutturmayacaklar.

 

Aydınlık yarınlarda emekçinin işçinin haklarını ve özgürlüklerini alarak nice bayramlar kutlamaları dilekleriyle…