Sizindir ve sinsidir: Yalnızlık

Sinsice girer kanınıza yalnızlık:

Önce odanıza çekilmeyi seversiniz. Ailenizden ve arkadaşlarınızdan uzak, kendinize ait olan dünyanın ilk temellerini atarsınız ergen odanızda. Paylaşılmayanadır açlığınız. Sadece size ait olanı istersiniz.

Sırlarınız olmaya başlar sonra. Sadece yalnızken açtığınız kutuların içine koyarsınız onları. Ürkersiniz başkalarının görmesinden. Tek suç ortağınız yalnızlıktır. Bu ortaklık hoşunuza gider.

İlk kez yalnızken aşık olursunuz. Platoniktir aşkınız. Ona dokunarak yalnızlığınızı bozmaya cesaret edemezsiniz. Öylesine güzeldir ki uzaktan sevmek, keyif alırsınız yalnızlığınızdan. Kimseler bilmez ki bunu. Sizindir. Kendi kendinize gülümserken yakalanırsınız...

Her harf gibidir o. Bir başınadır. Emsalsizdir. Her evresi farklı ses verir. Dinlersiniz, dokunur ve koklarsınız. Gözlerinizi gezdirerek kitaplardan özlü sözler okursunuz: İnsan yalnız doğar ve ölürken de yalnızdır. Bir de ismin yalın halidir en çabuk öğrenilen... Eksizdir, kolaydır.

Yalnız başınıza gösterdiğiniz başarıyla alırsınız, önce karne hediyenizi sonra mezuniyetinizi... Gözünüzü kapatıp yalnız başınıza verdiğiniz emeklere şükredersiniz. Anneniz bile böyle daha çok sever sizi...

Korkmadan ilerlersiniz yalnızlığınıza. Güçlendirmiştir o sizi. Başarmaktan başka şansınız olmadığını bilirsiniz. Ve bilirsiniz ki yalnız başarmalısınızdır. Bu yüzden kariyerinizdeki başarıları da yalnız başına taşımak istersiniz. Tek tek adımlarken basamakları, budur gururlandıran sizi...

Sinsice girer kanınıza yalnızlık. Başlangıçta da vardır yanınızda. Sonunuzda da olacaktır. En güvendiğinizdir. En samimisidir o. Maskelerinizi yalnızken indirirsiniz siz. Gözyaşlarınızı ona akıtır ve ona küfredersiniz. Ona sarılır, ona itilirsiniz. Başarır, kaybeder, sever, savrulur, terk eder, biter ve bitirirsiniz... Yine de...

Yanınızdadır o...

Sanıyor musunuz? Vazgeçilir mi?

Sinsidir o...

Sevgilidir...