- Kategori
- Şiir
Şizofren ruhlar
gazeteden alıntı
/d/üşüyorum gözleri kararmış günün içinde
keder kokan akşamlara gömülüyorum…/
*
yalnız kuşlar mı takılır ökseye
sen, ben, o/ biz, siz, onlar
hepimize yetecek kadar var feleğin elinde
*
şimdilerde
mişli geçmiş zaman sevgilerini katık ediyor yüreğim
sevmek sevilmek yaşamaktan söz etmeyin
çözülmüş akıl ipleriyle hayatın tek sesi ölüm
kimsenin kulağına değmiyor fikirler
çatlamasın diye duvarlara konuşuyor içim
*
hep bir ben/ bey sevdalığı sarmış ortalığı
kime baksan ‘ben’ diyor ‘bey’/ im diyor
bozuk düzene yeniliyor düşüncelerimiz
kan tutuyor kaldıramıyorum
ağız dolusu kan kusuyor yüreğim
*
kendi kendine yeniliyor her yeni gün
yarınların sesinde yuvalanıyor sükût
herkesin bir sınavı vardır elbet
lâkin bu bizim kendi karanlığımız
*
nasıl çıkacağız bu tutulmadan nasıl
kalbimizdeki kibirle, kinle, öfkeyle
ilk adımı hangimiz atacak
hangimiz önce söyleyeceğiz “kardeşim” diye
ne zaman iyileşecek şizofren ruhlarımız
*
geçmedi isinin kokusu /unutuldu Sivas yangını
hergün yeniden alevlenen bu yangının
dökülen bu kanın zaman aşımı var mı?
*
Hâdiye Kaptan
©- Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.