Sofrada Bir Eksiklik Varsa Karnı Doyanlar da Aç Kalır

Öncelikle eksiklik ile yetersizliği ayırmak lazım, sofrada her şey olmayabilir. Bazı şeyler az olabilir. Eksiklik sofraya konulanlar değil, sofranın düzeniyle ilgili.

Ayrımcılık, adaletsizlik her yerde dikkat çeker. Dışarıdan bakan biri, bir tas çorbanın bunca adama yetmeyeceğinin üzerinde durmaz da tatlının garibanın ulaşamayacağı yere konması dikkatini çeker. Ev sahibesinin hassas olacağı konu sofraya ne konulacağından çok nasıl konulacağıdır. Ben şahsen krallar gibi sofralardan aç kalktığımı çok hatırlıyorum.

Kişi ekmek ya da yemek ver diyemez, bunu sofrayı seren bilecek. Herkesin yemeği ya önünde olacak ya da vereceksin. Fakir insanlara yemek yediriyorsan yemekte neler olduğunu söyleyeceksin, aksi halde adam bilmez, çorba ekmekle karnını doyurur, kuzu kızartma geldiğinde de…

İnsanların en rahat olmaları gereken yer yemek yerkendir… Sofrada medeni görünerek hava atmak sizin gibi olmayan misafirlerinizin sofradan aç kalkmalarına neden olur.

Ben hem köylü hem de şehir çocuğuyum. Fakir de oldum zengin de. Fakir evinde de yemek yedim zengin evinde de. Her ortamı biliyorum. Tavrımı misafirlerimin durumuna bakarak belirlerim. Bir keresinde köylü misafirlerim rahat olsunlar diye çorbayı kafama dikmiştim. Kibarlık yapsam kasılacaklar.

Sofra gösteriş yeri değil yemek yeme yeridir; her zaman kuzu çevirme yemediğimiz, onlar için bu gün bu sofranın serildiği görüntüsünün verilmesi lazım. “Hanım bu kuzu çevirmeyi daha dün yemedik mi?” gibi bir laf edersen fiyakan sırıtır, misafirler ezilir bozulur.

Sofradakiler yemeğin miktarını asla görmemelidir; çünkü az olduğunu görürlerse çekinerek yerler. Benim kötü bir huyum var, açın biriyim aslında ama neyim varsa sofrada. Hanım tam tersi, kibar Feyzo. Misafir geldiği zaman utanacağım bir durum ortaya çıkacak diye ölür ölür dirilirim!

Kendinizi düşünerek yemek yapmıyorsunuz… İşte ben diyet yapıyorum, çok yemek yemek sağlıklı değil, şunu yemesin zararlı… Sana ne! Ne ikram edeceksen ortaya koyarsın, o insanların doyabileceğini düşünerek tabi; amcan derede iki sazan yakalamış deyip yedi kişiyi yemeğe çağırmak olmaz tabi!