Soğuğa Yiğitlik Olmuyor

Tunceli'de 2 Mehmetçiğimiz soğuktan şehit oluyor. Vatan bekçileri soğuğa karşı koyamıyor, donuyor. Allah rahmet eylesin mekanları cennet olsun. Bu Vatan için 3 ay boyunca ayağından botunu çıkarmayan, sıcak bir yatakta yatmayan, banyo dahi yapmayan, tipinin, ayazın eksik olmadığı yüksek dağlarda görev yapan, biz rahat uyuyalım diye nöbet tutan, karın üstünde yatan askerimize, sıcak yatağımızdan dua edelim.

 

İnna lillah ve inna ileyhi râciûn... 

Rabbim yiğitlerimizin mekanlarını cennet, makamlarını âli eylesin inşallah. Lakin yüreğimizin elemini dindirmek için sormadan da edemiyoruz. Bu zamanda, bu imkanlarla donarak şehit vermek ne demektir? Bu durumun failleri ve ihmali olanlar var mıdır, varsa olanların hakkında en ağır ceza verilerek, kamuoyu ile paylaşılmalıdır. Yazıktır, günahtır, gencecikler yahu.

 

Sibirya'da soğuk  eksi 50 derece, donarak ölen asker olmuyor. Bizde ise asker nasıl oluyor da soğuktan korunamıyor? Analar kolay mı evlat doğuruyor? Oğullar asker olsun diye emeksiz, bedava mı yetiştiriliyor?

 

21.Yüz yıldayız modern bir ordumuz var diyoruz. 2 askerimiz hipotermi sebebi ile şehit olmuş, duyuyoruz. Bu haberi duymak,askerlerin ailelerine vermek çok zordur, zira paylaşılması güç büyük bir acı. 

 

Pencere önünde asker yolu gözleyen, dualarında hayırlı tezkereler dileyen bir anaya nasıl denir, "oğlun donarak öldü" diye? Öpmeye kokmaya kıyamadığı, "kazaksız dışarıya çıkma" diye uyardığı yiğit oğlu soğuktan mı ölmüştü. Koca vatanı koruyan oğulcuğu, ayaza mı karşı duramamıştı? Ah! olmazdı, olamazdı. 

 

"Olanlar Oldu! Ölenler öldü!" diyemeyiz. Bu zamanda, bu imkanlarla donarak şehit vermek ne demektir? Yazık gencecik yiğitlere, hem de çok yazık. 

 

Sebebini tam olarak bilmiyoruz ama sene 2018 onu iyi biliyoruz.

Bundan 103 yıl önce Sarıkamış faciası olmuştu. Komutan'da suç bulunmuştu. Burada ihmal var mıdır, komutan hava koşullarını araştırmadan mı askeri dağa göndermiştir, bu öğrenilmeli ve hakkında yapılan işlem vatandaş olarak bize de bilgi olarak bildirilmelidir.

 

Başımız sağ olsun, vatan sağ olsun. Ama evlatlarımız da sağ olsun, biz yaşadıkça hep var olsun. Her ana baba evlatlarının kendilerinden sonra toprağa düşmesini diler. Lakin kader işte karşı konulamayan kader. Önce tedbir, sonra tevekkül. 

Tedbir almamışsak, yaşanılanlar kader oluyor, olup bitene yapacak bir şey kalmıyor.

 

2007 yılında doğuda değil, Akdeniz'e çok yakın bir yerde, bildiğimiz bizim Isparta'nın  Eğirdir ilçesinde, Komando kışlasında görevli bir üsteğmenimiz dağda donarak şehit olmuştu. Bu durumda demek oluyor ki, bizdeki o en son teknolojik aletlerin hiç biri tipide, kar fırtınasında işe yaramıyor. Öyle bir ortamda Allah'la baş başa kalınıyor. Lakin kahraman askerin dua etmeye mecali kalmıyor. Soğuğa yiğitlik olmuyor. Böyle düşünüp teselli olmaya çalışalım. Aileleri teskin edelim. Zaten metanetli bir asker annesi "Yavrum cennete gitti" diye kendini ve çevresindekileri teselli etmeye çalışıyordu. İçim bir tuhaf oldu. O an ana yüreği öyle diyordu da, ya sonrası? Oğulcuğunun özlemi düştü mü yüreğine o sonrasında ana yüreği nasıl teskin olacaktı. Babalar sağlam durmaya çabalıyor da, analar gözyaşlarını kova kova akıtıyor. Asıl analara yardımcı olunmalı. Şehit ailelerini yalnız koymamalım, vatandaş olarak bizlerde ziyaretlerimizle onların gönüllerini ferahlatmalıyız. Sabırlarına destek olmalıyız.

 

Şehitlerimizin yakınlarının başları sağ olsun, oğullarıyla kavuşmaları cennette olsun. Gayri cümle yüreği yangınlara sabretmekten başka yapacak bir şey yok.

 

Ayfer AYTAÇ

ayferaytac.com