Sohbet ortamlarından

Bu senenin şartları ve dizaynı değişik...

Önce la ilahe illallah’tan başlayalım.

İnsanın sadece dışsallıkta tapındığı ilahlar yok. Tanrıyı illa ki dışarıda bulmak, bir şeye tapınırcasına yönelmek ve onu ilah olarak kabul etmek demek değildir.

Paraya, kadına, çoluk çocuğa tapınırcasına bağlananların yanı sıra kendi düşüncelerini ve bilgisinin de bir ilah hükmünde olduğunu unutuyor ve bunu mutlaka doğru olarak kabul ediyor.

Bazen ilim artış gösterdiğinde, doyumsuz olunduğu zaman insanın başına bazı hatalar örebiliyor. Aklıma 'Sen kendi hevasını ilah edineni gördün mü?' uyarısı geliyor, biliyorsunuz.

Geçen seneye damga vuran AMİGDALA, epifiz ve prefrontal korteks olayı var ki bu cidden çok önemli...

Hala amigdala konusunu deccal zihniyetiyle kabul eden yakınlarımız da var.

Ancak kendi düşüncelerini de ilah olarak kabul edenler var, şöyle ki. Amigdala üzerinde hala 'Deccal ve Şeytan' zihniyetiyle yaklaşım yapmak ne derece doğru bilemiyorum.

Hiç bir gerekçesi de söz konusu değildir.

İnsan-ı Kamil'deki 'vehim' bahsinde iki türlü yaklaşım var. Benim anladığım, bir manevi anlamdaki değerlendirme, bir de suri (surete) olan yaklaşım.

Manevi anlamdaki yaklaşım, 'özden' gelen o bilgilerle donatılmış olan, kendi hakikatini bilen, aslına rücû edebilen, kendi yokluğunu kabul edebilene ait olan bir algı.

Suri yaklaşım ise 'surete' yapılan yönlenme, yani 'surette kalmış' olana göre yapılan bir yaklaşım oluyor. Suri yaklaşıma baktığın zaman o noktayı yani 'amigdala noktasını' belki zahiren öyle kabul etmek anlamına gelebilir diye düşünüyorum.

Manevi yönden baktığın zaman resmen Rahman'dan kaynaklanan bir biçimde açılım var, bunu reddetmek mümkün değil. Bu açılımı esasen bir tanımlama olarak kullanıyorum, açılım diye özel bir şeyde yok.

Ki ünlü yazar – düşünür Ahmed Hulûsi, amigdala konusuna tıbbi anlayışın dışında çok değişik yönlerle değinerek onun için 'ne iyidir ne de kötüdür' tabiri kullanıyor. Amigdala'nın prefrontal korteks hükmünü kapsayan konumunu pasif bilgi alanı olarak kabul etmeliyiz.

Pasif bilgi alanı içinde kalan oluşum içinde insana bir kimlik verilir, bu kimlik sonsuza kadar devam eder; bu husus amigdalanın işidir.

Ancak aktif alana geçen, yenilenme formatını benimser ve ibadet denilen bir takım çalışmalarla değişim içinde olduğunu düşünürse, kendinde karakter yapısı da değişir, kendini bilme hali oluşur. Bu husus da amigdalanın bir özelliği, tetiklemesi olarak ifade edilir.

Ben bu noktaları biraz sathi olarak açıklıyorum.

Esasen Üstad Ahmed Hulusi şimdiye kadar hiç duyulmamış şekilde açıklamalar yapmıştır bilmenizi isterim. İlgilenenler sitesinden takip edebilir.

Amigdala'nın bilinen tıbbi yönünün yanında çok kapsamlı derin noktalara varan niteliğinde Allah'ın yaratma işlevinin var olduğunu ve dua mekanizmasının da aktif bilgi alanında 'değişimin şartlarına uymakla' elde edilebileceğini ve burada yaratma sisteminin ve Hasib isminin geçerli olabileceğini düşünüyorum.

Epifize gelince: Hakikat bilgisinin Amigdala'nın zahir bilgisinden kendini kurtarmış ve aktif alanı hareketlendirmiş olana yapmış bir yükleme olabileceğini kabul etmiş olacağız.

Buna göre epifizi hakikat yönlü açılım olarak düşünmekte yarar var.

PFC' de ise bu açılımların idrak edildiği noktalar olarak düşünülmesi gerekiyor.

Ben basitçe düşüncelerimi ifade ettim ama bütün bunların yanında Amigdala'nın Epifiz ve PFC' nin derinliğine inildiğinde, kuantum potansiyeli algılayabilecek bir KUANTUM BEYNİN olabileceğini ve bütün bahsettiğimiz noktaların KUANTUM BEYİN  algılaması olarak geliştiğini söyleyebilirim.

Ahmed F. Yüksel

https://twitter.com/sufafy

https://twitter.com/AhmedHulusi

http://www.ahmedhulusi.org/

https://twitter.com/beyzazapsu