Sokak çocugu

Güzel bir ilkbahar sabahında evden biraz erken çıktı. Her zaman uğradığı dükkâna girdi ve isteklerini sıraladı. Güler yüzlü satış elemanıyla sohbete başladı.

Bu sırada dokuz-on yaşlarında eli yüzü temiz bir çocuk içeri girdi. Acelesi olduğu her halinden belliydi. Satış elemanı çocuğu daha önceden tanıdığı için ‘’geç içerden al parasını kasanın önüne bırak’’

‘’param bütün bozman lazım’’dedi.

‘’öyleyse bekleyeceksin bayanın siparişlerini hazırlıyorum’’

‘’acelem var’’

‘’İşe geç mi kaldın?’’

Kadın çocuğu inceledi “bu saatte çocuklar okulda olmalıdır!” diye düşündü. Üstünde okul forması ve çantası da yoktu. “Cidden bu yaşta çalışabilecek bir çocuk olabilir miydi?”

Şefkatle saçını okşadı ve ‘’canım benim senin okul yaşın! sen okulda olmalısın!’’

Çocuk kendini savunur şekilde tepki verdi. Bakışı sertti ama saçı okşandığı ve tebessümle bakıldığı için kadına kızamadı(!)

Satıcı espriyle karışık çocuğun durumunu kapatır gibi,

‘’evine ekmek götürmesi gerek’’dedi

Kadın duraksadı, sustu. Sadece içinden ne çok şey düşündü. “Eli yüzü pak, giyimi gayet düzgün bu çocuk nasıl olurda okul yerine işe giderdi” ister istemez kendi oğluyla kıyasladı…

Şanslı çocuklar ve şanssız çocuklar…

“Acaba hangisi şanslı! Hangisi şanssız!” diye düşündü uzun uzun…

Sokak çocuklarını genelde ikinci sınıf olarak görmek isteriz ama bilmeyiz ki! Asıl hayatı tanıyan ve hayatın hakkını veren de onlar. Sevdiklerini yürekten seven, koruyan, gözü kara çocuklar olurlar.
Haklarını sonuna dek savunan, kavgaysa kavga, adaletse adaleti tam içlerinde yaşarlar.

Ya hep korunan kollanan çocuklar her dedikleri yapılan her istekleri önlerinde hazır bulunan. Her iki çocukta bizim çocuklarımız. “Çok korumak mı yoksa sokağa salmak mı?”

…iki uç yaşantı!

Ortasını düşündü kadın, kendi çocukluğuna döndü. Yargıladı beyninde “nerede nasıl yaşanırsa yaşansın insan kendinden sorumludur’’dedi.

Çok korunan çocuk aside olabilir mülayimde, sokak çocuğu tinercide olabilir, adaletli iş adamı da…

Kimin nasıl yetiştirdiğinin öneminden çok çocuğun içindeki sestir önemli olan…

Kadın elindeki poşeti alıp çıktığında çocuğa son kez bakıp göz kırptı. Çocuğun sert bakışının altında bir anneyi uğurlar gibi ürkek bakışını saklamaya çalıştı…

Sevgiyle,

Emine Zaimoğlu Yapıcıer