- Kategori
- Gündelik Yaşam
Sokak Kedim Benekli yok !
Kedim Benekli !
Çalıştığım kurumun çok güzel bir bahçesi var, çam ağaçları, meyve ağaçları, güller ...
Köpekler, kediler, kargalar bazen bana orada kadrolu olan kişilerden daha yakın ve candan
geliyorlar.!
"Benekli" erkek bir kedi, minicik ve çok akıllı bir kediydi, uyuz olmuş, tüyleri yoktu, insanlar bağırıyorlar "dokunma " yoksa sana da geçer ! Peki, bir insan hasta olduğunda tedavi etmeyi düşünürüz de, başka bir canlı için neden aynı duyarlılığı göstermiyoruz ?
Veteriner bir arkadaş -tabii ki parasını arslanlar gibi alarak - kedinin uyuz tedavisini ve kuduz, karma, kist aşılarını yaptı sağolsun !
Benekli kedimin bir kuyruğu bir de gözünün üzeri siyah, geri kalan bölümü beyaz; bir fenerbahçeli olarak rengi bana pek uymasada, çok sevdim ben bu kediyi !
Derse geldikçe beslemeye çalıştığım yalnızca Benekli değil, diğer hayvanlar da bana alıştı, onlar çıkarsız, hesapsız, yalan söylemeyen, doğalarını yaşayan canlılar, insanları anlamak çok zor onlar kedilere "nankör" derken, kendilerini, nasıl zarar verdiklerini farketmeden, çıkarları doğrultusunda, kendi istekleri için hiç acımadan, merhamet etmeden insan harcayabiliyorlar !
Neyse, insanları anlamayı bir kenara bırakalım, benim kedim yok !
Özledim, arıyorum heryerde yok !
Köpekler saldırıyordu, hepsine karşı hiç korkusuz direniyordu, sonra Mart ayı geldi, herhalde
açıklaması bu - kedim halvette !
Evet, bu kesin... kedim halvete girdi, beni unuttu..
Dilerim yeniden bana döner
Beneklimi özledim....
Damdan dama atlar yar !!!