Sokak kedisi Müezza

Müezza. Sokak Kedisi Müezza... Medine' nin sıcaktan kavrulan sokaklarında yaşayan, insanların bile açlıktan kıvrandığı bir dönemde bulursa yiyen bulamazsa açlıktan kıvranan kedi Müezza..

Yine böyle sıcak bir Medine gününde açlıktan kıvranırken ona bir el uzanır. Bir el kutluların en kutlusu el. İnsan elinin en şereflisi. Gel der Gel birlikte karınımızı doyuralım. El uzanır Müezzanın kara bahtına. Müezza artık aç kalmayacaktır. Aç kalırsa da yeni dostu ile birlikte aç kalacaktır. Kaderi yeniden çizilmiştir Müezza nın. Müezza öyle mesut bir kedi olmuştur ki Efendileri Efendisi kendisini dost seçmiştir. Sıcaklardan korunabileceği bir evi de vardır artık. Böyle sıcak bir günün bir vaktinde, Müezza dostunun hırkasına çıkar ve huzur içindeki yuvasında huzurlu bir uykuya dalar. Öyle güzel uyur ki Müezza... Namaz vakti yaklaşmıştır Ümmeti O nu mescitte beklemektedir ancak Müezza uyuyor hırkasında... Öyle de güzel uyuyor ki uyandırmaya kıyamıyor. Kıyamaz çünkü o yaratılmışların efendisidir. Kıyamaz çünkü Müezza O nun dostudur. Eline alır makasını. Müezza nın yattığı yeri keser hırkasından. Müezza uyuyordur. Huzur içinde...