Sokaklar evimizdi eskiden...

"Herkes kapısının önünü süpürürse"..... diye başlardı cümle.  "Sokaklarımız tertemiz olur "diye biterdi temenni.  Eskiden temenni olarak kalmazdı üstelik. Sokakları temiz tutmamız gerektiği ile ilgili hem okullarda hem televizyonlarda sıklıkla işlenirdi aslında insan olarak görevimiz olan mesele.

TV'de ünlü isimlerin kısa filmlerini hatırlayın lütfen: Portakal soyup, kabuklarını arabasından dışarı atan şoförü uyarıp aynı kabukları alıp arabanın içine atardı. "Evinde de aynı şeyi yapıp yapmadığını" sorarlardı. Sokak ta bizim evimizdi, öyleyse sokakları nasıl bu kadar rahat kirletebiliyoruz" dediklerinde herkes eminim kendinden utanırdı. Sonra aynı araç sürücüsü aracının kül tablasını sokağın ortasına dökerken yine o çöp arabanın içine atılarak karşılık verilirdi. Çünkü sokak çöp atma yeri değildi, sık sık uyarılırdı insanlar.

Şimdi çikolatasını açıp, ambalajını sokağa öylece bırakıveren çocukları ya da elindeki herhangi bir çöpü hiç tereddüt etmeden olduğu yere atıveren insanları  uyarmaktan bile çekiniyoruz. Uyarırsak verecekleri tepkiden korkuyoruz. Öyle ya çöpü sokağa atmamasını bildiği halde yapıyorsa...ya da gerçekten biliyor mu acaba? Okullarda ya da evlerde böyle şeyler konuşuluyor mu gerçekten merak ediyorum. İçim acıyor. Çantam çöp kutusu gidi, atılacaklar etrafta bir çöp kutusu yok ise, çantamda birikiyor, ta ki atacak bir çöp kutusu bulununcaya kadar...

İçim acıyor. Lütfen biraz dikkat....