Söke'de bir Mustafa Özcanyüz vardı

Sökeli şairlerimizden Mustafa Özcanyüz ( Doğum: 9 Eylül 1922, İzmir, vefat tarihi: 18 Şubat 2004 ), olarak geçer notlarımın arasında. Vefatının yedinci yılında saygıyla ve rahmetle analım dedik. Geçenlerde Söke Şairler ve Yazarlar Derneği’nde bir grup arkadaşla sohbet ederken, Mustafa Özcanyüz’den de söz açıldı. Ertuğrul Dırama ve Dernek başkanımız Tülay Sarayköylü “ Mustafa ÖZCANYÜZ’ü bu hafta içinde analım “dediler. Bu arada anılarından ve şiirlerinden söz edildi. Anılarıyla bir kez daha yaşatıldı, saygıyla anıldı. 

Ben bu yazımda merhum Mustafa Özcanyüz’ün hayat öyküsünden söz etmeyeceğim. Hayat dolu, sevgi dolu ve aşk dolu bir insandı, Onunla ilgili birçok anılarım vardır. 1985‘te Söke’ye ilk geldiğim günlerde gelip, Söke ilçe Milli Eğitim Müdürlüğü’nde benim ziyaretime gelmişlerdi. Hoş sohbet, güleç yüzlü, dobra dobra bir insandı. Bir sözünde “ nankör insanları memnun etmek çok zordur” diyordu. 

Mustafa Özcanyüz daha 16 yaşında iken kamyon şoförlüğüyle hayata başladı. 1948 yılında Söke'de Şoförler Cemiyetini kurdu. 1964 yılında Almanya'ya gitti. 1978 'de yurda döndü. Daha sonra Söke Şoförler ve Otomobilciler Başkanlığına seçildi. Uzun süre bu görev de kaldı, görevi sırasında Şoförler ve Otomobilciler Cemiyetine koca bir bina kazandırdı... Almanca ve Yunanca biliyordu, Türk sanat müziğiyle de ilgileniyordu... 

" 1922 ‘ler de İzmir düşmanın işgaline uğramış ve 9 Eylül’de dünyaya gelmişim, Mustafa Kemal Atatürk’ten dolayı adımı “Mustafa” koymuşlar” diyordu. Bundan dolayı bir Cumhuriyet çocuğu olmakla birlikte samimi bir Atatürk hayranı idi. Atatürk deyince heyecanlanır, anılarıyla coşardı. M. Özcanyüzle dostluğuz vefat edinceye kadar devam etti. Onun ilk yayımlanan “ Bir Şoförün Gönül Defterinden” ( şiirler ), adlı kitabı bana getirdiği bir dosya ile gerçekleşmişti. Bu dosyanın içinde belki 400 şiiri vardı, bunların içinde 70 tane şiirini birlikte seçerek Ankara’da bulunan Şoförler ve Otomobilciler Federasyonu Genel Başkanlığı'na onun adına bir mektup yazıp şiirlerinin bir kitapta tolanması için göndermiştim. 

Dönemin Şoförler ve Otomobilciler Federasyonu Genel Başkanı Derviş Günday’ın olurlarıyla bu kitap yayınlandı. Kitabın giriş bölümünde Derviş Günday’ın da bir yazı yer alıyor. Bu kitabının ilk basımıyla ilgili bilgiler, adı geçen kitapta detaylı yazılı olarak bulunmaktadır. Mustafa Özcanyüz’le 1998 yılında Mayıs ayının ilk haftasında, Kütahya’nın Simav İlçesinde yapılan 5. Anadolu Şairler buluşmasına katılmak üzere Söke’den Simav’a doğru hareket ettik. Ben daha önce de bir iki kez Simavlı şair Osman Karaarslan’ın hazırladığı bu şiir dinletisine davet edilmiştim, Ancak bu kez Mustafa Özcanyüz’le birlikte gitmiştik. 

Yolculuğumuz bir hayli rahat ve güzel geçmişti. Eli açık ve cömert bir insandı. Onun cebinde asla akrebin a-sını bulamazdınız. Söz yerinde ise bonkerdi… Yolda dinlendiğimiz yerlerde çay ve yemek paralarını çoğu kez kendisi veriyordu. Bir ara ısrarla vermek istedim, bana mani oldu ve şöyle diyordu: “ Burada ben ağabeyin dururken, senin elini cebine atmana gönlüm razı olmuyor” diyordu. Diyeceğim şu ki pinti, cimri, paragöz bir adam değildi. Hani derler ya “ bir insanı daha yakından iyice tanımak isterseniz bir de onunla bir yolculuk yapınız “ diye. Böylece Mustafa Özcanyüz’ü bu yolculukta daha çok yakından iyi tanıma fırsatını bulmuştum. Samimi, cana yakın, sevecen ve mert bir insandı. 

Ben şahsen böyle tanıdım. Simav’da üç gün birlikte kalmıştık. Şiirleriyle, söylediği nefis nihavent makamındaki enfes şarkılarıyla kısa zamanda Simav’da bulunan şairlerin, yazarların ve protokolün takdirlerini bir hayli kazanmıştı. Samimiyetle ifade edeyim ki, şairler arasında belki en çok alkış alan kişi Mustafa Özcanyüz olmuştu. Ben de orada onunla adeta gurur duymuştum. Böyle sevecen, böyle cana yakın ve böyle heyecan dolu bir insandı. 

Mustafa Özcanyüz’ün âşık olduğu bir kadın vardı. Kimi zaman yan yana geldiğimiz anlarda onun hâlâ yaşadığını ve hiç unutmağını ifade ediyordu. Ama adını ve yerini bir türlü söylemiyordu. İlerlemiş yaşına rağmen o hâlâ bu âşık olduğu sevgilisine sırılsıklam âşıktı. “ “Sevdiğim, âşık olduğum bu yaşlı kadın, benim gözümde dünyanın en güzel kadınıdır “ diyordu. Adını vermekten çekiniyor ve adeta utanıyordu, bir şiirinde onun için şöyle diyordu: 

Bir sevgilim var benim  

Yirmi yedi yaşında  

Yıllar evvel böyleydi  

Yine aynı yaşında  

*** 

Yaşlanmadı gözümde  

Beli bükük olsa da  

Gönlümün sultanı o  

Yüz yaşında olsa da  

*** 

Utanıyor yaşından  

Aşka hasret olsa da  

Telefonda tersliyor  

Bana âşık olsa da  

Mustafa Özcanyüz, Söke’de uzun yıllar Şoförler ve Otomobilciler Cemiyetinin başkanlığını onurla yürüttü. Söke’de hâlâ yayımına devam eden Beşparmak ve Sarızeybek Dergisi, Söke Şairler ve Yazarlar Derneği’nin de ilk kurucuları arasında yer aldı. Sanat, kültür bağlamında maddi ve manevi yönden katkıları oldu. Bunları hiçbir zaman yadsınamayız. Şiir kitaplarını ilk yayımlayan arkadaşları korur ve destek olurdu. Bir süre Söke Şairler ve Yazarlar Derneği’nin ilk kurucu başkanı olarakta görev yaptı. 

Mustafa Özcanyüz iyi bir baba, vefalı bir dost, çalışkan, üretken bir sanatseverdi. O’nu 82 yaşında iken kaybettik. Vefatından iki yıl, üç yıl önce şiirli mezar taşını özel olarak hazırlamıştı. Söke’de dolu dolu bir hayat yaşadı. Anılarıyla, hatıralarıyla her zaman gönlümüzde saygıyla ve rahmetle anılacaktır. Vefatının yedinci yılında sevgili kadim dostum, ağabeyim olarak tanıdığım şair Mustafa Özcanyüz’ü tekrar rahmetle ve saygıyla anıyor, sözlerimi yine onun güzel ve lirik bir şiiriyle ( GİTTİ GENÇLİK GİTTİ ) adını taşıyan dizeleriyle noktalamak istiyorum. 

Yirmi beş yaşında ilkbahar bitti  

Yaz mevsimi beni kırkta terk etti  

Sonbahar altmışta ihanet etti  

Ömrüm kışa geldi, neyleyim şimdi?  

*** 

Öyle bir mevsim ki ilkbahar gelmez  

Karanlık yoldayım ışık belirmez  

Gençlik yaşanırken kadri bilinmez  

Yetmiş dört yaşında anladım şimdi.  

Mustafa ÖZCANYÜZ  

18.06. 1991- Söke.  

Sökeli Şairler ve Yazarlar – Güldeste / Abdülkadir Güler Ankara- 1998.s. 120, 121.